 |
Фи-л-ҳифзи-айн ва ҷалойиҳи (дар нигоҳ доштани рӯшноии чашм):Касе хоҳад, ки чашмаш дар дурустӣ
Бимонад доиму н-ояд-ш сустӣ,
Зи гарду дарду аз хуршеди тобон,
Бипарҳез оташу низ оби ҷӯшон.
Набояд об аз чашмаш чакидан,
На боди сард бар чашмаш вазидан.
Пиёзу сиру чирчиру сипандон,
Каранбу гандано орад-ш нуқсон.
Набояд хурд з-ӯ бисёр – бисёр,
Ки ояд з-ӯ ба чашм - андар-т озор.
Адас бо милҳу ҳулба низу хурмо
Набояд хӯрд хоса вақти сармо.
Ҷимоъи доимию маст хуфтан,
Набиди нонишаста низ ҷустан
Фасод орад ба чашму рӯшноӣ,
Пас он гаҳ худ фасодаш кай зудоӣ?
Аз ин к-ат ёд кардем, эҳтимо кун,
Ва низ он гаҳ ба доруҳо даво кун.
Нахустин он ки б-об - андар нишинӣ,
Ва чашмат баркушоӣ, об бинӣ.
К-аз он софӣ шавад ду чашми равшан,
Набояд дарди чашмат озмудан.
Вагарна тӯтиё бояд мураббо,
Ба марзанҷӯш чун нек аст зебо.
К-аз ӯ гаҳ-гоҳ зӣ чашмат намоӣ,
Ба обаш дидагонат мезудоӣ...
|
