Посбони ин заминам, ки ҳама неку бадамро
Бе ягон миннат ба дӯши хеш бардорад беҳ аз ёрони берӯ.

На масҷид монда, на минбар, ҳама вайронаву абтар
Намеояд дигар бар гӯш овози азонхоне.

Бод ҳар сӯй давад мастомаст,
Талабад аз ҳама “Тӯёна биёр!”

Дида ин ҳама ганҷинаи ноёб,
Ҳамепурсид тоҷик аз худу аз ҳамдеҳони худ:

Вале баҳри ҳама пайдост, к-имрӯз
Зи кулли қуллаҳои сар ба афлок

Шоириро ба ман ту омухтӣ,
Дар ҳама печутоби раҳҳоят.

Бо ҳама сабки шоирони қадим,
Бо ҳама шеваҳои шевоят.

Бо сухан то ҳама раво дорем
Фарзи имрӯзу қарзи фардоро.

Аз ҳама водию дара хоҳам,

Саҳифаи 1/59