Зиндагии ман аз ин ҷо сар шуд,
Ҳеҷ гаҳ кош наёбад анҷом!

Ватан сар мешавад аз гоҳвора,
Зи шири поку аз пистони модар.

Ватан сар мешавад аз он тавора,
Ки онро сохта дастони модар.

Ватан сар мешавад з-огарди деҳқон,
Зи “майдо”-ҳои хирманбодгарҳо.

Ватан сар мешавад аз бурдаи нон,
Ки мо хурдем аз хони падарҳо.

Ватан сар мешавад з-он остоне,
Ки бар дунёи равшан по ниҳодем.

Ватан сар мешавад з-он пардабоме,
Ки парвозӣ шудему пар кушодем.

Ҳама имрӯз бо чашмони худ дид
Ки қасри нури Норак чун сар афрохт,

Вале баҳри ҳама пайдост, к-имрӯз
Зи кулли қуллаҳои сар ба афлок

Саҳифаи 1/24