Паямбарҳо муаллақ мондаю ночор
дар байни худою бандагони ӯ,

Пас аз ӯ чанд муддат хонаро ҳаргиз намерӯбанд,
Пас аз ӯ хонарӯбӣ як гуноҳи пурситам бошад.

Агар меҳмони бепою қадам, бехосият бошад,
Пас аз ӯ нақши пояшро зи рӯи хок мерӯбанд,

Обшор аз бари ӯ пош шуда,
Ҷониби дашту биёбон ҷорист.

Ё чун сутуни мақбара бар ёдгори ӯ!

Барад фарзандҳои баркамолаш,
Чу бадбахтӣ бар ӯ офат расонад –

Ба рӯи ӯ яке бори гароне,
Яке чун деҳқону киштманд аст.

Ба рӯи ӯ хилофи хоҳиши ӯ
Садои зарби мис аз зар баланд аст.

Халад дандонаҳои тонк бар ӯ
Чу ашки шер бар ҳалқи ғизоле.

Саҳифаи 1/51