* * *

Ин ишқи дилгудоз, ки эҳсони зиндагист,
Дар синаи хамӯши мо меҳмони зиндагист.
Як рӯди пурхурӯш ба саҳрои орзу,
Як рӯзи офтобии даврони зиндагист.

Ин ишқи ҷонфурӯз, ки фармудаи дил аст,
Осоиши хурӯҷи наёсудаи дил аст.
Як ғунчаи ҳанӯз набӯидаи умед,
Як роҳи то ҳанӯз напаймудаи дил аст.

Ин ишқи хонасӯз, ки туғёни орзуст,
Дар ҷисми сард шуълаи сӯзони орзуст.
Як лаҳзаи навозиши ҷони ниёзманд,
Як саҳнаи намоиши исёни орзуст.

Ин ишқи дилфиреб фиребаш зиёда бод,
Аз давлати висол насибаш зиёда бод.
Дорам диле, ки бо раҳи осон намеравад,
Ранҷи раҳи фарозу нишебаш зиёда бод.

Ин ишқи синасӯз, ки инъоми зиндагист,
Як ғулғула ба олами ороми зиндагист.
Оғози ӯ хуш аст, ки оғози бахти мост,
Анҷоми ӯ мабод, ки анҷоми зиндагист...