* * *

Хуштарин рӯзи ҷавониам буд,
Ки туро низ ҷавон дидам ман.
Балки он рӯз зи ду рӯи хушат
Хушии рӯи ҷаҳон дидам ман.

Мегузаштӣ зи раҳи пуродам,
Одамон бешу ту якто будӣ.
Дарзамон ёфтам аз чеҳраи ту:
Одамон ҷамъу ту танҳо будӣ.

Мегузаштӣ зи раҳи худ ором,
Лек дар чеҳраат оромӣ набуд.
Гӯиё хуш будӣ аз будани хеш,
Лек дар ту зи хушӣ номе набуд.

Хира мондам ба ту дар роҳи гузар,
Бар тазоди дилу ойинаи рӯт.
Баски андар назари шоириям
Рӯят ойинаи ғамҳоят буд.

Ман туро дида, маро нодида
Ту гузаштӣ зи раҳи худ танҳо
Он чунон ки касе парво накунад
Дар пиёдагузару барзанҳо.

Баъд аз рӯзи дигар, шукри насиб,
Боз дар роҳ туро дидам ман,
На зи ту, на зи ғурури нигаҳат,
Аз ғами ишқи ту тарсидам ман.

Ки мабодо ба ягон варта фитам,
Ки мабодо зи ҷаҳон сер шавам,
Ки мабодо биравам аз худи худ,
Дар ҷавонӣ зи алам пир шавам.

Навхате будаму навмашқи сухан,
Ман ғами ишқ намедонистам.
Баски бо содадилӣ дар олам
Олами ишқ намедонистам.

Баъд ман дар ғами ту афтодам,
Ваҳ, чи ғамҳои ту ширин буданд.
Ранг дар ранг ҳамесӯхт дилам,
Ҷилваҳои ту ки рангин буданд.

Баъд ғамҳот ҳама маҳзи сурур,
Баъд ғамҳот дилосо буданд.
Хандаҳои ту ба истиқболам
Гӯиё хандаи дунё буданд.

Шукри он рӯзи ҷавонӣ, ки туро
Дар ҷавоним ҷавон дидам ман.
Баъд то аз ғами ту дур шудам,
Кулли ғамҳои ҷаҳон дидам ман.

Кош ғамҳои ту акнун бошанд
К-аз ҳама дахмаса эман бошам.
Кош он рӯзи ҷавонӣ бошад
Ки ту ту бошию ман ман бошам...