* * *

Ишқи ту чун насими субҳонӣ
Дар дилам накҳати баҳор овард.
Номи ту мисли хатти пешонӣ
Хатти қисмат зи кирдугор овард.

Ту зи кайҳони орзуҳоям
Омадӣ парзанон ба манзили ман.
Омадӣ безамон зи кишвари ҳусн
Ба муҳити харобаи дили ман.

Омадиву маро зи ман бурдӣ,
Бурдӣ то қуллаҳои меғолуд.
Бурдӣ то он мақоми ишқи бузург,
Ба мақоме, ки орзуям буд.

Шод кардӣ маро зи ғамҳоят,
Зи ғаме, ки руҷӯи ишқат дошт.
Буни гӯши ту шеърҳо хондам,
Шеърҳое, ки бӯи ишқат дошт.

Баъд мо дар канори ҳамдигар
Дар канори ҷаҳон нагунҷидем.
Аз раҳи дил ба ҳар куҷо рафтем,
Роҳҳои замон насанҷидем...

Баъд мо ҳар қадар зи худ рафтем,
Зиндагӣ боз ҳам ба худ овард.
Ҳар қадар боғи ишқи мо бишкуфт,
Қисмат он қадр душманиҳо кард.

Баъд дар кӯчаҳои шаҳраки мо –
Шаҳри ишқи бузург нодида
Мегузаштем мову ту танҳо
Аз нигоҳи авом тарсида...

Баъд рафтем ҳар ду бо раҳи худ
Ҷониби сарнавишти иҷборӣ.
Ҷониби хонадону пайвандон,
Ҷониби хешу хештандорӣ.

Баъд... баъди туро надиданҳо,
Баъд... баъди фироқу пазмонӣ,
Ёфтам, ки ту рафтаӣ аз ман
Чун ситора зи авҷи кайҳоне.

Баъд дидам: дар ин ҷаҳони фиреб
Бар ту аз ман гузашта номардӣ.
Гар ҷаҳони туро надонистам.
Пас чӣ ҳаз бурдам аз ҷаҳонгардӣ?!

Баъд донистам аз раҳи инсоф
Бо ҳама кӯриву парешонӣ
Як ту будӣ илоҳаи ишқам,
Як ту будӣ атои яздонӣ

Баъд донистам аз сари мардӣ,
Ки надорӣ ба даҳр ҳамтое.
Қадри ишқи туро надонистам,
Гар тавонӣ, маро бубахшоӣ!