* * *

Ту ногаҳ омадӣ дар олами ман
Зи роҳи содагиҳои ҷавонӣ.
Латифу шӯхшангу шӯхдида
Саропо маҳзи дунёи ҷавонӣ.

Рухат чун сафҳаи нанвиштаи ман,
Вуҷудат бебало чун субҳи содиқ,
Ду чашмат чашмаи нури муҳаббат,
Ва ё ду чашмаи уммеди ошиқ.

Надонам аз куҷое даррасидӣ,
Ки гӯӣ интизорат буда бошам;
Ки гӯӣ бо хаёлат солиёне
Дари дил бар ғамат бикшуда бошам.

Надонам аз куҷое даррасидӣ
Бароям чун атои рӯзгорон.
Фишондӣ бар сарам гулҳои ваъда
Чу тӯфони шукуфа дар баҳорон.

Дили ман мурда буду зинда кардӣ,
Кунун ӯ тоза кард ойина аз занг.
Кунун ӯ ҳар нафас эҳсос созад
Ҷаҳонро чун баҳорон ранг дар ранг.

Нишондӣ бар сари оташ (Хушат бод!)
Маро, як шоири озурдаҷонро.
Ҳазар аз пирафшонӣ! Ба рӯям
Фишон он кокули анбарфишонро!

Фишон гесӯ, бидеҳ шӯрам, ки дунё
Ба як мисқол тиморе нашояд.
Фалак моро нигаҳ чун менадорад,
Зи мо ҳам худнигаҳдорӣ нашояд.

Биё, ҳар дам биё, дар раҳгузорат
Фишонам ҳар чи ҷон дорам, ки бахт аст.
Атои қисматам ҳастӣ ту алҳол,
Хатои қисматам бошӣ, чӣ сахт аст!..