* * *

Боз баъди сафари дуру дароз
Шафақи рӯи туро мебинам.
Боз дар чашми ту бо аҷзу ниёз,
Шарҳи сад чуну чаро мебинам.

Боз месӯзаму месӯзам боз
Пеши ту бо нафаси сӯхтаам.
Мекунам даст ба сӯи ту дароз
Бо дили шӯхи бадомӯхтаам.

Байни ишқи ману ту садде нест,
Лек дар қисмати мо садде ҳаст.
Байни ишқи ману ту ҳадде нест,
Лек дар қисмати мо ҳадде ҳаст.

Лаҳзае бо ту ҷаҳони дигаре,
Баъд аз он боз ҷаҳон ёди ту аст.
Гар худо дода насибам ҳунаре –
Дидани ҳусни худододи ту аст.

Ман туро аз ғаму шодии ҷаҳон
Бо дили ташнаи худ меҷӯям.
Мешавам баҳри ту сад бор хазон,
Боз чун сабзаи нав мерӯям.

Умри ман мегузарад бетаъхир,
Лек ҷовид ба сад аҷзу ниёз
Рӯҳи норозии ман аз тақдир
Мекунад даст ба сӯи ту дароз...