* * *

То қиёми ишқи шӯрангезат, эй маҳваш, набуд,
Ҳеҷ гаҳ дар синаи ман ин қадар оташ набуд.

Субҳ мешуд, шом мешуд, зиндагонӣ мегузашт,
Зиндагонӣ мегузашт, аммо чунин дилкаш набуд.

Ними дил розӣ зи дунё, ними дигар норизо,
Ишқҳои нимае чун ишқи ту беғаш набуд.

Буд танҳо дар ҳама дунё дили мағрури ман,
Чун дили ту дар ҷаҳон як дил, ки ҳамзоташ набуд.

Бехудиҳо кард пеши нохудоёни замон,
Бас чу дарди ишқи ту дарди худододаш набуд...