* * *

Оё чӣ шуд, ки аз ҳама олам ҷудо шудем?!
Шояд аз он, ки мункири зоти худо шудем?!

“Боло” ҳар он чӣ гуфт, “бале” гуфта, оқибат
Дар кӯрзахми дарду бало мубтало шудем.

Аҳли китоб будаву восӯхта кутуб,
Бо чашми боз ҳамқадами кӯрҳо шудем.

Гаштем ҷумла босавод аз файзи инқилоб,
Лек аз саводи хештанҷӯйӣ саво шудем.

Будем муншии ҳама иншои рӯзгор,
Сар то ба пой маншаи чуну чаро шудем.

Сӯйи уфуқ давидаву сокин ба ҷойи хеш,
Бар хеш норасидаву аз худ ҷудо шудем.

Аз миллату зи уммати худ бехабар, вале
Миллат насохта, ҳама миллатгаро шудем.

Аз бун шикаста маъбаду меодгоҳи хеш,
Муҳтоҷ бар кушоиши дасти дуъо шудем.

Рӯҳониёти хешро арзон фурӯхтем,
Дар олами худогаҳӣ ағлаб гадо шудем.

Аз асли ориёии худ ор карда гоҳ,
Орӣ зи кулли манбаъи шеъру наво шудем.

Эй дӯстони ҳамдилу ҳамхуну ҳамнишон,
Чун шуд, ки дар иҳотаи куҳсор ҷо шудем?!

Эй дӯстони ҳамдаму ҳамдостони ман,
Аввал куҷоӣ будаву охир куҷо шудем?!