* * *

Ало, эй кӯҳи Чилмеҳроб, ало, эй саҷдагоҳи ман,
Ба гардун мерасад аз фахри дидорат кулоҳи ман.

Пас аз домони модар доманат домони умрам буд,
Ту бинмудӣ миёни чорроҳа самти роҳи ман.

Чакодат соя меафканд бар рӯи ҳаёти мо –
Ҳаёти шоду обод аз виқори қиблагоҳи ман.

Хасу хорат ба домон, тубра бар дӯш аз барат рафтам,
Дигар дур аз барат тай шуд ҳама шому пагоҳи ман.

Закои мардуми деҳ буд дар анбонаи дӯшам –
Раҳоварди азим аз ҳамдеҳони хайрхоҳи ман.

Замини орзумандат замондори ҳаётам буд,
Зағора додиву додӣ ба ҷону тан рафоҳи ман.

Сари ҳар қуллаат чун барраоҳу мепаридам маст,
Шуд он айёму сӯи туст ҳоло ҳам нигоҳи ман.

Савоб омӯхт бар ман пандҳои модари пирам,
Замирам пок шуд аз сураҳои хонақоҳи ман.

Табиби дасти маҷрӯҳам падар будасту торонат,
Зуҳури шафқатат равшангари рӯзи сиёҳи ман.

Азохонии кампирон ба гӯшам мерасад то ҳол,
Ғами дунёст дар ҳар дудмони зодгоҳи ман.

Фани дунё чӣ фандам дод, аммо боз пандам дод,
Қарибӣ ё зи ман дурӣ, биёмурзӣ гуноҳи ман.

Туӣ ҳам хоки аҷдодам, туӣ ҳам хоки бунёдам,
Туӣ ҷоҳу ҷалоли ман, туӣ пушту паноҳи ман.

Лабамро бар лаби ҷӯят ниҳодам, оби ҳайвон буд,
Мазори ман, мадори ман, деҳи олампаноҳи ман.

Набудам аз ту якдам дур, гарчӣ дур ҳам будам,
Вафодори ту будам, эй гули хуршеду моҳи ман.

Ҳама пажвоки тифлиам зи ту ояд, дилам хоҳад
Яке ҳам бишнавӣ ту вопасин фарёду оҳи ман.