ХУШКРӮД

Хушкрӯди зормонда зери гардун!
Соҳилонат як замон пуроб буданд.
Дар дили ту чун фурӯғи зиндагонӣ
Ахтарон дар ҳалқаи маҳтоб буданд.

Бӯсаҳои обдори мавҷҳо
Об медоданд лабҳои туро.
Ахтарон дар шишаи оби зулол
Нур медоданд шабҳои туро.

Рӯи обат обрӯе доштанд
Ошиқон бо дилбарон заврақсавора,
Қаҳқаҳи гулдухтарон чун қаҳқаҳи амвоҷи ту
Мерасид аз ҳар канора.

Хушкрӯди зормонда!
Оби ту аз бар гузашта?
Ё мисоли саргузаштат
Қатра-қатра обҳо аз сар гузашта?

Соҳилонат чордеворанд бекас,
Чордеворе, к-аз он ҷо соҳибонаш кӯч баста.
Монда чун гаҳвораи бетифл он деворҳо
Ёд меоранд аз дидорҳо.

Ҳамчу дарёи дили шоир ту ҳам вақте
Пур аз туғёну тӯфону тарокум будаӣ.
Пур зи ларзиш,
Пур зи шӯриш,
Пур зи ташвишу талотум будаӣ.

Лек акнун
Холӣ мондӣ
Чун дили шоир, ки гуфта шеърҳояшро саросар,
Ҷумла тӯфону талотумҳои дарёи дилашро
Монда дар девону дафтар, рафт аз ин даҳри дудар...

Хор мондӣ,
Зор мондӣ ҳамчу оғӯши тиҳӣ,
Аз канорат ёр рафта.
Обҳо аз синаи ту
Ҳамчу ашк аз чашми ғамбемор рафта.

Бо лаби хушку дили беишқу оғӯши тиҳӣ
Оҳ мегӯӣ ба сӯи осмон:
Ёд бод он обҳои даргузашта,
Ёд бодо саргузашти аз дилу аз сар гузашта...

Ҳамчу чашме, ки зи гиря
Хушк гашта ашкдонаш,
Ту намегирйӣ,
Вале мегирйӣ аз андӯҳи афзун.
Мешиносам ман туро,
Хушкрӯди зормонда зери гардун!