СОЯҲОИ ҒУРУБ

Сояҳои дарози вақти ғуруб
Рӯзи кӯтоҳро фурӯ бурданд.
Кӯр карданд чашми равшани рӯз,
Ба сари рӯз пой афшурданд.

Рафт хуршед аз дили дарё,
Дар дили об печутоб афтод.
Сояи кӯҳ ҳамчу кӯҳи ғам
Ба дили беқарори об афтод.

Рафт хуршед пушти кӯҳаи кӯҳ
Чун савори фитода аз кӯҳон.
Шафақи сурхи домани гардун
Дошт худсӯзие зи ҳиҷрати он.

Ҳамчу дандони арра меғӯтад
Сояи теғаҳо ба рӯи замин
Пушти ҳар теппаеву ҳар кӯҳе
Соя гӯӣ гирифтааст камин...

Дар лаби рӯд ташнаи ҳастӣ
Ҳар ғуруб интизор биншинам
Дар ҷабини шикастаи амвоҷ
Сояҳои ғурубро бинам:

Пахш созанд сояҳои бузург
Сояҳои заифу беҷонро –
Ҳамчунон ки фурӯ барад дарё
Дар дами хеш ҷӯйборонро.

Бигзарад соя аз сари ман ҳам,
Сояи ман фурӯ равад дар ӯ.
Домани сояе ба каф н-ояд
То бипурсам, ки сояи ман ку?

Шом ояд, ба коми тира кашад
Сояҳои бузургу кӯчакро
Аз баногӯши кӯҳ маҳ тобад
Ҳамчу як гӯшвораи тилло.

Зери оҳанги хониши дарё
Мекунам шукри зиндагию зист,
Домани сояе чаро гирам,
Бе худи ман, ки сояи ман нест!