ҲАМОСАИ БАРОДАРӢ

Мо – шуълаи як оташ, шогирди як дабистон,
Гулҳои ранг-ранги як гулшани шукуфон,
Сарчашмаҳои як рӯд аз авҷи кӯҳсорон,
Ангуштҳои як даст, як дасти пуртавонем,
Ҳамбахту ҳамнасиба – ёру бародаронем!

Мо – узвҳои як тан, мо – чашмҳои як сар,
Мо – ганҷи як хазина, мо – шуълаи як ахтар,
Мо – аскарони як саф, мо – рукнҳои лашкар,
Аз модари замона фарзанди тавъамонем,
Ҳамширу ҳамризоӣ – ёру бародаронем!

Мо – торҳои як соз, пайвандҳои як ҷон,
Мо – шохҳои як бун, нуқлу навои як хон,
Мо созу барги як раҳ – як шоҳроҳи даврон –
Хурду бузург тобон ҳаҷми як осмонем,
Ҳамгавҳару ҳамахтар – ёру бародаронем!

Як кӯраи табу тоб ин сон гудохт моро,
Будем мо фулузе, шамшер сохт моро.
На қавм! На қабила! Миллат шинохт моро!
Абёти шоҳвори як шеъру достонем,
Ҳаммаслаку ҳамойин – ёру бародаронем!

Бовар надорӣ гар ту ёрию ҳамсариро,
Даврони дӯстиву даври баробариро,
Бингар ба хоки кишвар гӯри бародариро –
З-он пас бидонӣ мо чун ҳамному ҳамнишонем,
Ҳамдостону ҳамдил – ёру бародаронем!

Тиру камон чу бинӣ – мо рангҳои ӯем,
Як боғбону як хок, мо гуна-гуна рӯем,
Аз ҳар ваҷаб заминаш пайванди хеш ҷӯем –
Авроқи як китоби торихи ҷовидонем,
Ҳамсолу ҳамзамона – ёру бародаронем!