ЗАНГӮЛАИ БЕДОРӢ

Зангӯлаи бедорӣ шуморо огоҳ мекунад:
Чун дарёҳотон дарёи дил нест,
дарё дарёи шумо нест.
Чун дар саҳро тухми ифтихор намекоред,
саҳро саҳрои шумо нест.
Чун дар заминатон заминаи миллат нест,
замин замини шумо нест.
Чун кӯҳатон ганҷи маънавӣ намедиҳад,
кӯҳ кӯҳи шумо нест.
Чун маъданатон бунёди маъман нест,
маъдан маъдани шумо нест.
Чун махзанатон махзани фардо нест,
махзан махзани шумо нест.
Чун пойтахтатон тахти забон надорад,
забон забони шумо нест.
Чун дар осмонатон ахтарбастаед,
осмон осмони шумо нест.
Чун бозоратон қимати шуморо намешиносад,
бозор бозори шумо нест.
Чун маҷлиси дидоратон маҷлиси дидори ниёгон нест,
дидор дидори шумо нест.
Чун масҷидҳоро хароб кардед,
шумо саҷдагоҳ надоред.
Чун осори аҷдодро нақши бар об кардед,
шумо пушту паноҳ надоред.
Чун гӯри Модарро маъбад насохтед,
шумо модарбахатоед.
Чун гӯри Падарро меҳроби имон насохтед,
шумо падарбахатоед.
Чун шумо худро нашинохтед,
шумо касе ҳам нестед.
Дар миёни хирманҳои бедон
хасе ҳам нестед.
Ман рӯ меорам ба зиндаҳое, ки пеш аз мо мурдаанд,
Ва рӯ меорам ба мурдаҳое, ки беш аз мо зиндаанд:
То аз хоби сакта бедор нашавед,
зиндагитон пур аз сакта хоҳад буд.
То аз гӯр нахезед,
зиндагитон пур аз варта хоҳад буд.
Зангӯлаи бедорӣ шуморо огоҳ мекунад,
Аммо шумо ба дасти худ ҳанҷараи онро мефишоред,
Зеро шумо худ ҳанҷара надоред,
Ё доред, аммо ба туғён намеёред.
Зангӯла шуморо зинда доштан мехоҳад,
Аммо шумо забонаки онро мекашед,
онро мекушед,
Зангӯла барои шумо ҷон меканад.
Аммо шумо барои он гӯр меканед.
Ноқусҳо
Ба дифои нангу номусҳо дод мезананд.
Аммо шумо ба куштани ноқусҳо фарёд мезанед.
Дар ин моҷаро қурбон мешаванд ноқусҳо низ,
Номусҳо низ.
Пас,
Эй ноқусдорон, ҷуръате ё кӯшише!
Пас,
Эй ному номусдорон, ҳиммате ё ҷӯшише!