 |
Дар баёни он ки Мӯсо ва Фиръавн ҳар ду мусаххари машийятанд, чунонки заҳру позаҳру зулмоту нур ва муноҷот кардани Фиръавн ба хилват, то номус нашиканадМӯсиву Фиръавн маъниро раҳӣ,
Зоҳир он раҳ дораду он бераҳӣ.
Рӯз Мӯсо пеши Ҳақ нолон шуда,
Нимшаб Фиръавн ҳам гирён буда.
К-ин чӣ ғулл аст, эй Худо бар гарданам?
Вар на ғул бошад, ки гӯяд ман манам?
З-он ки Мӯсоро мунаввар кардаӣ,
Мар маро з-он ҳам мукаддар кардаӣ.
З-он ки Мӯсоро ту маҳрӯ кардаӣ,
Моҳи ҷонамро сияҳрӯ кардаӣ.
Беҳтар аз моҳе набуд истораам,
Чун хусуф омад, чӣ бошад чораам?
Навбатам гар раббу султон мезананд,
Маҳ гирифту халқ пангон мезананд.
Мезананд он тосу ғавғо мекунанд,
Моҳро з-он захма расво мекунанд.
Ман, ки Фиръавнам, зи халқ, эй войи ман!
Захми тос он раббиалаълойи ман.
Хоҷатошонем, аммо тешаат
Мешикофад шохро дар бешаат.
Боз шохеро мувассал мекунад,
Шохи дигарро муаттал мекунад.
Шохро бар теша дасте ҳаст? Не,
Ҳеч шох аз дасти теша ҷаст? Не.
Ҳаққи он қудрат ки он тешай турост,
Аз карам кун ин кажиҳоро ту рост.
Боз бо худ гуфта Фиръавн: «Эй аҷаб,
Ман на дар «ё раббано»-ам ҷумла шаб?
Дар ниҳон хокиву мавзун мешавам,
Чун ба Мӯсо мерасам, чун мешавам?
Ранги зарри қалб даҳтӯ мешавад,
Пеши оташ чун сияҳрӯ мешавад.
На, ки қалбу қолабам дар ҳукми ӯст,
Лаҳзае мағзам кунад, як лаҳза пӯст.
Сабз гардам, чунки гӯяд кишт бош,
Зард гардам, чунки гӯяд зишт бош.
Лаҳзае моҳам кунад як дам сиёҳ,
Худ чӣ бошад ғайри ин, кори Илоҳ?
Пеши чавгонҳои ҳукми «кунфакон»,
Медавем андар макону ломакон.
Чунки берангӣ асири ранг шуд,
Мӯсие бо Мӯсие дар ҷанг шуд.
Чун ба берангӣ расӣ, к-он доштӣ,
Мӯсиву Фиръавн доранд оштӣ.
Гар туро ояд бар ин нукта суол,
Ранг кай холӣ бувад аз қилу қол?
Ин аҷаб, к-ин ранг аз беранг хост,
Ранг бо беранг чун дар ҷанг хост?
Асли равған з-об афзун мешавад,
Оқибат бо об зид чун мешавад?
Чунки равғанро зи об исриштаанд,
Об бо равған чаро зид гаштаанд?
Чун гул аз хор асту хор аз гул, чаро
Ҳар ду дар ҷанганду андар моҷаро?
Ё на ҷанг аст ин, барои ҳикмат аст,
Ҳамчу ҷанги харфурӯшон санъат аст.
Ё на ин асту на он, ҳайронӣ аст,
Ганҷ бояд ҷуст, ин вайронӣ аст.
Он чӣ ту ганҷаш таваҳҳум мекунӣ,
З-он таваҳҳум ганҷро гум мекунӣ.
Чун иморат дон ту ваҳму ройҳо,
Ганҷ набвад дар иморатҷойҳо.
Дар иморат ҳастиву ҷанге бувад,
Нестро аз ҳастҳо нанге бувад.
На ки ҳаст аз нестӣ фарёд кард,
Балки нест он ҳастро водод кард.
Ту магӯ, ки ман гурезонам зи нест,
Балки ӯ аз ту гурезон аст, бист.
Зоҳиран мехонадат ӯ сӯйи х(в)ад
В-аз дарун меронадат бо чӯбрад.
Наълҳои божгуна-ст, эй салим,
Нафрати Фиръавн медон аз Калим.
Страница 122/173
|
Первая тетрадь
