 |
|
|
 |
Ҳақиру бехасм дидани дидаҳои ҳис Солеҳ ва ноқаи Солеҳро. Чун хоҳад, ки Ҳақ лашкареро ҳалок кунад, дар назари эшон ҳақир намояд хасмонро ва андак, агарчи ғолиб бошад он хасм. Ва «юқалликум фӣ аъюуниҳим лияқзиаллоҳу амран кона мафъулан»Ноқаи Солеҳ ба сурат буд шутур,
Пай буридандаш зи ҷаҳл он қавми мур.
Аз барои об чун хасмаш шуданд,
Нонкӯру обкӯр эшон буданд.
Ноқатуллоҳ об хӯрд аз ҷӯю меғ,
Оби Ҳақро доштанд аз ҳақ дареғ.
Ноқаи Солеҳ чу ҷисми солеҳон,
Шуд камине дар ҳалоки толеҳон.
То бар он уммат зи ҳукми маргу дард,
«Ноқаталлоҳиву суқёҳо» чӣ кард:
Шаҳнаи қаҳри Худо з-эшон биҷуст,
Хунбаҳои уштуре, шаҳре дуруст.
Рӯҳ ҳамчун Солеҳу тан ноқа аст,
Рӯҳ андар васлу тан дар фоқа аст.
Рӯҳи Солеҳ қобили офот нест,
Захм бар ноқа бувад, бар зот нест.
Рӯҳи Солеҳ қобили озор нест,
Нури Яздон суғбаи куффор нест.
Ҳақ аз он пайваст бо ҷисме ниҳон,
То-ш озоранду бинанд имтиҳон.
Бехабар, к-озори ин озори ӯст
Оби ин хум муттасил бо оби ҷӯст.
З-он тааллуқ кард бо ҷисме, Илоҳ,
То ки гардад ҷумла оламро паноҳ.
Ноқаи ҷисми валиро банда бош,
То шавӣ бо рӯҳи Солеҳ хоҷатош.
Гуфт Солеҳ: «Чунки кардед ин ҳасад,
Баъди се рӯз аз Худо ниқмат расад.
Баъди се рӯзи дигар аз ҷонситон
Офате ояд, ки дорад се нишон:
Ранги рӯйи ҷумлатон гардад дигар,
Ранг ранги мухталиф андар назар.
Рӯзи аввал рӯятон чун заъфарон,
Дар дувум рӯ сурх, ҳамчун арғувон.
Дар севум гардад ҳама рӯҳо сиёҳ,
Баъд аз он андар расад қаҳри Илоҳ.
Гар нишон хоҳед аз ман з-ин ваъид:
Курраи ноқа ба сӯйи кӯҳ давид,
Гар тавонедаш гирифтан, чора ҳаст,
В-арна худ мурғи умед аз дом ҷаст».
Кас натонист андар он курра расид,
Рафт дар кӯҳсорҳо, шуд нопадид.
Ҳамчу рӯҳи пок, к-ӯ аз нанги тан
Мегурезад ҷониби раббулминан.
Гуфт: «Дидет он қазо муълан шудаст,
Сурати уммедро гардан задаст?
Курраи ноқа, чӣ бошад хотираш,
Ки ба ҷо оред з-эҳсону бираш?
Гар ба ҷо ояд дилаш, растед аз он
В-арна навмедету соидро газон».
Чун шуниданд он ваъиди мункадир,
Чашм бинҳоданду онро мунтазир.
Рӯзи аввал рӯйи худ диданд зард,
Мезаданд аз ноумедӣ оҳи сард.
Сурх шуд рӯйи ҳама рӯзи дувум,
Навбати уммеду тавба гашт гум.
Шуд сияҳ рӯзи сеюм рӯйи ҳама,
Ҳукми Солеҳ рост шуд бе малҳама.
Чун ҳама дар ноумедӣ сар заданд,
Ҳамчу мурғон дар ду зону омаданд.
Дар нубӣ овард Ҷабрили амин
Шарҳи ин зону заданро ҷосимин.
Зону он дам зан, ки таълимат кунанд
В-аз чунин зону задан бимат кунанд.
Мунтазир гаштанд захми қаҳрро,
Қаҳр омад, нест кард он шаҳрро.
Солеҳ аз хилват ба сӯйи шаҳр рафт,
Шаҳр дид андар миёни дуду нафт.
Нола аз аҷзои эшон мешунид,
Навҳа пайдо, навҳагӯён нопадид.
З-устухонҳошон шунид ӯ нолаҳо,
Ашкрезон ҷонашон чун жолаҳо.
Солеҳ он бишниду гиря соз кард,
Навҳа бар навҳагарон оғоз кард.
Гуфт: «Эй қавме ба ботил зиста
В-аз шумо ман пеши Ҳақ бигриста.
Ҳақ бигуфта сабр кун бар ҷаврашон,
Пандашон деҳ, пас намонд аз даврашон.
Ман бигуфта панд, шуд банд аз ҷафо,
Шири панд аз меҳр ҷӯшад в-аз сафо.
Баски кардед аз ҷафо бар ҷойи ман,
Шири панд афсурд дар рагҳои ман.
Ҳақ маро гуфта туро лутфе диҳам,
Бар сари он захмҳо марҳам ниҳам.
Соф карда Ҳақ диламро чун само,
Рӯфта аз хотирам ҷаври шумо.
Дар насиҳат ман шуда бори дигар,
Гуфта амсолу суханҳо чун шакар.
Шири тоза аз шакар ангехта,
Ширу шаҳде бо сухан омехта.
Дар шумо чун заҳр гашта он сухун,
З-он ки заҳристон будед аз беху бун.
Чун шавам ғамгин? Ки ғам шуд сарнигун,
Ғам, шумо будет, эй қавми ҳарун.
Ҳеч кас бар марги ғам навҳа кунад?
Реши сар чун шуд, касе мӯ барканад?»
Рӯ ба худ карду бигуфт: «Эй навҳагар,
Навҳаатро менаярзанд он нуфар.
Каж махон, эй ростхонандай мубин,
«Кайфа осо халфа қавмин золимин».
Боз андар чашму дил ӯ гиря ёфт,
Раҳмате бе иллате дар вай битофт.
Қатра мебориду ҳайрон гашта буд
Қатраи беиллат аз дарёи ҷуд.
Ақли ӯ мегуфт, к-ин гиря зи чист?
Бар чунон афсӯсиён шояд гирист?
Бар чӣ мегирйӣ? Бигӯ, бар феълашон?
Бар сипоҳи кинатӯзи баднишон?
Бар дили торику пурзангорашон?
Бар забони заҳри ҳамчун морашон?
Бар даму дандони сагсоронашон?
Бар даҳону чашми каждумхонашон?
Бар ситезу тасхуру афсӯсашон?
Шукр кун, чун кард Ҳақ маҳбусашон!
Дасташон каж, пояшон каж, чашм каж,
Меҳрашон каж, сулҳашон каж, хашм каж.
Аз пайи тақлиду маъқулоти нақл
По ниҳода бар сари ин пири ақл.
Пирхир на, ҷумла гашта пирхар,
Аз риёи чашму гӯши ҳамдигар.
Аз биҳишт овард Яздон бандагон,
То намоядшон сақарпарвардагон.
124/173
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
