 |
Дар сифати пиру мутовиати вайЭй Зиёулҳақ Ҳусомуддин, бигир
Як-ду коғаз, барфизо дар васфи пир.
Гарчи ҷисми нозукатро зӯр нест,
Лек бе хуршед моро нур нест.
Гарчи мисбоҳу зуҷоҷа гаштаӣ,
Лек сархайли дилӣ, сарриштаӣ.
Чун сари ришта ба дасту коми туст,
Дурраҳои иқди дил з-инъоми туст.
Барнавис аҳволи пири роҳдон:
Пирро бигзину айни роҳ дон.
Пир тобистону халқон тирмоҳ,
Халқ монанди шабанду пир моҳ.
Кардаам бахти ҷавонро ном пир,
К-ӯ зи Ҳақ пир аст, н-аз айём пир.
ӯ чунон пир аст, к-иш оғоз нест,
Бо чунон дурри ятим анбоз нест.
Худ қавитар мешавад хамри куҳун,
Хоса он хамре, ки бошад «мин ладун».
Пирро бигзин, ки бепир ин сафар,
Ҳаст бас пурофату хавфу хатар.
Он раҳе, ки борҳо ту рафтаӣ
Бе қаловуз, андар он ошуфтаӣ.
Пас раҳеро, ки надидастӣ ту ҳеч,
Ҳин, марав танҳо, зи раҳбар сар мапеч.
Гар набошад сояи ӯ бар ту гӯл,
Пас туро саргашта дорад бонги ғул.
Ғулат аз раҳ афганад андар газанд,
Аз ту доҳитар дар ин раҳ бас буданд.
Аз нубӣ бишнав залоли раҳравон,
Ки чишон кард он Билиси бадравон.
Садҳазоронсола роҳ аз ҷода дур,
Бурдашону кардашон идбиру ур.
Устухонҳошон бибину мӯяшон,
Ибрате гиру марон хар сӯяшон.
Гардани хар гиру сӯйи роҳ каш,
Сӯйи раҳбонону раҳдонони х(в)аш.
Ҳин, маҳил харрову даст аз вай мадор,
З-он ки ишқи ӯст сӯйи сабзазор.
Гар яке дам ту ба ғафлат воҳилиш,
ӯ равад фарсангҳо сӯйи ҳашиш.
Душмани роҳ аст хар, масти алаф,
Эй ки бас харбандаро кард ӯ талаф.
Гар надонӣ раҳ, ҳар он чӣ хар бихост,
Акси он кун, худ бувад он роҳи рост.
«Шовиру ҳунна» ва он гаҳ «холифу»,
«Инна ман лам яъсиҳинна толифу».
Бо ҳавову орзу кам бош дӯст,
Чун «юзиллук ан сабилиллоҳ» ӯст.
Ин ҳаворо нашканад андар ҷаҳон,
Ҳеч чизе ҳамчу сояй ҳамраҳон.
Саҳифаи 140/173
|
دفتریکوم
