 |
|
|
 |
Омадани меҳмон пеши Юсуф алайҳиссалом ва тақозо кардани Юсуф алайҳиссалом аз ӯ тӯҳфаву арғумонОмад аз офоқ ёри меҳрубон,
Юсуфи сиддиқро шуд меҳмон.
К-ошно буданд вақти кӯдакӣ,
Бар висодай ошноӣ муттакӣ.
Ёд додаш ҷаври ихвону ҳасад,
Гуфт, к-он занҷир буду мо асад.
Ор набвад шерро аз силсила,
Нест моро аз қазои Ҳақ гила.
Шерро бар гардан ар занҷир буд,
Бар ҳама занҷирсозон мир буд».
Гуфт: «Чун будӣ зи зиндону зи чоҳ?»
Гуфт: «Ҳамчун дар муҳоқу кост моҳ».
Дар муҳоқ ар моҳи нав гардад дуто,
Не ба охир бадр гардад бар само?
Гарчи дурдона ба ҳован кӯфтанд,
Нури чашму дил шуду бинад баланд.
Гандумеро зери хок андохтанд,
Пас зи хокаш хӯшаҳо барсохтанд.
Бори дигар кӯфтандаш з-осийо,
Қиматаш афзуду нон шуд ҷонфизо.
Боз нонро зери дандон кӯфтанд,
Гашт ақлу ҷону фаҳми ҳушманд.
Боз он ҷон, чунки маҳви ишқ гашт,
«Юъҷибуззурроъ» омад баъди кашт.
Ин сухан поён надорад, бозгард,
То ки бо Юсуф чӣ гуфт он некмард?
Баъди қисса гуфтанаш гуфт: «Эй фалон!
Ҳин, чӣ овардӣ ту моро армуғон?»
Бар дари ёре тиҳидаст, эй фато,
Ҳаст чун бегандуме дар осийо.
Ҳақ таоло халқро гӯяд ба ҳашр:
«Армуғон ку аз барои рӯзи нашр?
«Ҷиътумуно ва фуродо» бенаво,
Ҳам бад-он сон, ки «халақнокум казо?»
Ҳин, чӣ овардед дастовезро,
Армуғоне рӯзи растохезро?
Ё умеди бозгаштантон набуд?
Ваъдаи имрӯз ботилтон намуд?»
Мункири меҳмонияшро аз харӣ,
Пас зи матбах хоку хокистар барӣ.
В-ар найӣ мункир, чунин дасти тиҳӣ,
Дар дари он дӯст чун по мениҳӣ?
Андаке сарфа бикун аз хобу х(в)ар,
Армуғон баҳри мулоқоташ бибар.
Шав «қалилу-н-навми миммо яҳҷаъун»,
Бош дар асҳор аз «ястағфирун».
Андаке ҷунбиш бикун ҳамчун ҷанин,
То бибахшандат ҳавоси нурбин.
В-аз ҷаҳони чун раҳим берун равӣ,
Аз замин дар арсаи восеъ шавӣ.
Он кӣ арзуллоҳи восеъ гуфтаанд,
Арсае дон анбиёро бас баланд.
Дил нагардад танг з-он арсай фарох,
Нахли тан он ҷо нагардад хушкшох.
Ҳомилӣ ту мар ҳавосатро кунун,
Кунду монда мешавиву сариагун.
Чунки маҳмулӣ, на ҳомил, вақти хоб,
Мондагӣ рафту шудӣ беранҷу тоб.
Чошние дон ту ҳоли хобро
Пеши маҳмулии ҳоли авлиё.
Авлиё асҳоби Каҳфанд, эй ануд!
Дар қиёму дар тақаллуб, «ҳум руқуд».
Мекашадшон бетакаллуф дар фиъол,
Бехабар, зотулямин, зотушшимол.
Чист он зотулямин? Феъли ҳасан,
Чист он зотушшимол? Ашғоли тан.
Меравад ин ҳар ду кор аз анбиё,
Бехабар з-ин ҳар ду эшон, чун садо.
Гар садоят бишнавонад хайру шар,
Зоти кӯҳ бошад зи ҳар ду бехабар.
149/173
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
