 |
|
|
 |
Руҷӯъ ба ҳикояти ЗайдЗайдро акнун наёбӣ, к-ӯ гурехт,
Ҷаст аз саффи ниъолу наъл рехт.
Ту кӣ бошӣ? Зайд ҳам худро наёфт,
Ҳамчу ахтар, ки бар ӯ хуршед тофт.
На аз ӯ нақше биёбӣ, на нишон,
На каҳе ёбӣ на роҳи каҳкашон.
Шуд ҳавосу нутқи бобоёни мо
Маҳви нури дониши султони мо.
Ҳиссҳову ақлҳошон дар дарун,
Мавҷ дар мавҷи «ладайно муҳзарун».
Чун биёяд субҳ, вақти бор шуд,
Анҷуми пинҳоншуда бар кор шуд.
Беҳушонро водиҳад Ҳақ ҳушҳо,
Ҳалқа-ҳалқа ҳалқаҳо дар гӯшҳо.
Пойкӯбон, дастафшон дар сано,
Ноз-нозон: «раббано аҳйайтано».
Он ҷулуду он изоми рехта
Форисон гашта, ғубор ангехта.
Ҳамла оранд аз адам сӯйи вуҷуд,
Дар қиёмат, ҳам шакуру ҳам кануд.
Сар чӣ мепечӣ? Кунӣ нодидаӣ,
Дар адам з-аввал на сар печидаӣ?
Дар адам афшурда будӣ пойи хеш,
Ки маро кай барканад аз ҷойи хеш?
Менабинӣ сунъи раббонитро,
Ки кашид ӯ мӯйи пешонитро?
То кашидам андар ин анвоъи ҳол,
Ки набудат дар гумону дар хиёл.
Он адам, ӯро ҳамора банда аст,
Кор кун дево! Сулаймон зинда аст.
Дев месозад «ҷифонин калҷавоб»,
Заҳра на, то дафъ гӯяд ё ҷавоб?
Хешро бин чун ҳамеларзӣ зи бим?
Мар адамро низ ларзон дон муқим.
В-ар ту даст андар муносиб мезанӣ,
Ҳам зи тарс аст он ки ҷоне меканӣ.
Ҳар чӣ ҷуз ишқи Худои аҳсан аст,
Гар шакархорист, он ҷон кандан аст.
Чист ҷон кандан? Суйи марг омадан,
Даст дар оби ҳаёте нозадан.
Халқро ду дида дар хоку мамот
Сад гумон доранд дар оби ҳаёт.
Ҷаҳд кун то сад гумон гардад навад,
Шаб бирав в-ар ту бихусбӣ шаб равад.
Дар шаби торик ҷӯй он рӯзро,
Пеш кун он ақли зулматсӯзро.
Дар шаби бадранг бас некӣ бувад,
Оби ҳайвон ҷуфти торикӣ бувад.
Сар зи хуфтан кай тавон бардоштан?
Бо чунин сад тухми ғафлат коштан.
Хобмурда, луқмамурда ёр шуд,
Хоҷа хуфту дузди шаб бар кор шуд.
Ту намедонӣ, ки хасмонат киянд,
Нориёни хасми ҷуди хокиянд.
Нор хасми обу фарзандони ӯст,
Ҳамчунон ки об хасми ҷони ӯст.
Об оташро кушад, зеро ки ӯ
Хасми фарзандони об асту адӯ.
Баъд аз он ин нор нори шаҳват аст,
К-андар ӯ асли гуноҳу заллат аст.
Нори берунӣ ба обе бифсурад,
Нори шаҳват то ба дӯзах мебарад.
Нори шаҳват менаёромад ба об,
З-он ки дорад табъи дӯзах дар азоб.
Нори шаҳватро чӣ чора? Нури дин,
«Нурукум итфоъу нори-л-кофирин».
Чӣ кушад ин норро? Нури Худо,
Нури Иброҳимро соз усто.
То зи нори нафси чун Намруди ту
Вораҳад ин ҷисм ҳамчун уди ту.
Шаҳвати норӣ ба рондан кам нашуд,
ӯ ба мондан кам шавад бе ҳеч буд.
То ки ҳезум мениҳӣ бар оташе,
Кай бимирад оташ аз ҳезумкашӣ?
Чунки ҳезум бозгирӣ, нор мурд,
З-он ки тақво об сӯйи нор бурд.
Кай сияҳ гардад зи оташ рӯйи хуб,
К-ӯ ниҳад гулгуна аз тақви-л-қулуб?
163/173
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
