 |
Тааҷҷуб кардани Одам алайҳиссалом аз залолати Иблиси лаъин ва уҷб оварданЧашми Одам бар Билисе, к-ӯ шақист,
Аз ҳақорат в-аз зиёфат бингарист.
Хешбинӣ карду омад худгузин,
Ханда зад бар кори Иблиси лаъин.
Бонг барзад ғайрати Ҳақ, к-эй сафӣ,
Ту намедонӣ зи асрори хафӣ.
Пӯстинро божгуна гар кунад,
Кӯҳро аз беху аз бун барканад.
Пардаи сад Одам он дам бардарад,
Сад Билиси навмусулмон оварад.
Гуфт Одам: «Тавба кардам з-ин назар,
Инчунин густох нандешам дигар.
«Ё ғиёса-л-мустағисин иҳдино,
Л-афтихора би-л-ъулуми ва-л-ғино.
Ло тузиғ қалбан ҳадайта би-л-карам,
Васрифи-с-суъ аллазӣ хатта-л-қалам».
Бигзарон аз ҷони мо сӯъу-л-қазо,
Во мабур моро зи ихвони сафо.
Талхтар аз фурқати ту ҳеч нест,
Бе паноҳат ғайри печопеч нест.
Рахти мо, ҳам рахти моро роҳзан,
Ҷисми мо мар ҷони моро ҷомакан.
Дасти мо чун пойи моро мех(в)арад,
Бе амони ту касе чун ҷон барад?
В-ар барад ҷон з-ин хатарҳои азим,
Бурда бошад мояи идбору бим.
З-он ки ҷон чун восили ҷонон набуд,
То абад бо хеш кӯр асту кабуд.
Чун ту надҳӣ роҳ, ҷон худ бурда гир,
Ҷон, ки бе ту зинда бошад, мурда гир.
Гар ту таъна мезанӣ бар бандагон,
Мар туро он мерасад, эй комрон!
В-ар ту моҳу меҳрро гӯйӣ ҷафо
В-ар ту қадди сарвро гӯйӣ дуто.
В-ар ту чарху аршро хонӣ ҳақир
В-ар ту кону баҳрро гӯйӣ фақир.
Он, ба нисбат бо камоли ту равост,
Мулки икмоли фаноҳо мар турост.
Ки ту покӣ аз хатар в-аз нестӣ,
Нестонро мӯҷиду муғнистӣ.
Он ки рӯёнид, донад сӯхтан,
З-он ки чун бидрид, донад дӯхтан.
Мебисӯзад ҳар хазон мар боғро,
Боз рӯёнад гули саббоғро.
К-эй бисӯзида, бурун о, тоза шав,
Бори дигар хубу хубовоза шав.
Чашми наргис кӯр шуд, бозаш бисохт,
Ҳалқи най бибриду бозаш худ навохт.
Мо чу маснӯъему сонеъ нестем,
Ҷуз забуну ҷуз ки қонеъ нестем.
Мо ҳама «нафсиву нафсӣ» мезанем,
Гар нахоҳӣ, мо ҳама Оҳарманем.
З-он зи Оҳарман раҳидастем мо,
Кӣ харидӣ ҷони моро аз амо.
Ту асо каш, ҳар киро, ки зиндагист,
Бе асову бе асокаш кӯр чист?
Ғайри ту ҳар чӣ хуш асту нох(в)аш аст,
Одамисӯз асту айни оташ аст.
Ҳар киро оташ паноҳу пушт шуд,
Ҳам маҷусӣ гашту ҳам Зардушт шуд.
«Куллу шайъин мо халаллаҳ ботилун,
Инна фазлуллоҳи ғаймун ҳотилун».
Саҳифаи 169/173
|
Дафтари якум
