 |
Омадани расули Рум то амирулмӯъминин Умар разийаллоҳу анҳу ва дидани ӯ каромоти Умарро разийаллоҳу анҳуДар баёни ин шунав як қиссае,
То барӣ аз сирри гуфтам ҳиссае.
То Умар омад зи Қайсар як расул
Дар Мадина аз биёбони нуғул.
Гуфт: «Ку қасри халифа, эй ҳашам!
То ман асбу рахтро он ҷо кашам?»
Қавм гуфтандаш, ки ӯро қаср нест,
Мар Умарро қаср ҷони рӯшанест.
Гарчи аз мирӣ варо овозаест,
Ҳамчу дарвешон мар ӯро козаест.
Эй бародар, чун бибинӣ қасри ӯ?
Чунки дар чашми дилат рустаст мӯ.
Чашми дил аз мӯву иллат пок ор
В-он гаҳ он дидори қасраш чашм дор.
Ҳар киро ҳаст аз ҳавасҳо ҷони пок,
Зуд бинад ҳазрату айвони пок.
Чун Муҳаммад пок шуд з-ин нору дуд,
Ҳар куҷо рӯ кард, ваҷҳуллоҳ буд.
Чун рафиқӣ васвасай бадхоҳро,
Кай бидонӣ «самма ваҷҳуллоҳ» -ро?
Ҳар киро бошад зи сина фатҳи боб,
ӯ зи ҳар шаҳре бибинад офтоб.
Ҳақ падид аст аз миёни дигарон
Ҳамчу моҳ андар миёни ахтарон.
Ду сари ангушт бар ду чашм неҳ,
Ҳеч бинӣ аз ҷаҳон? Инсоф деҳ.
Гар набинӣ, ин ҷаҳон маъдум нест,
Айб ҷуз з-ангушти нафси шум нест.
Ту зи чашм ангуштро бардор, ҳин,
Он гаҳоне, ҳар чӣ мехоҳӣ, бибин.
Нӯҳро гуфтанд умматд; ку савоб?
Гуфт ӯ: «З-он сӯйи вастағшаф сибоб».
Рӯву сар дар ҷомаҳо печидаед,
Лоҷарам бо дидаву нодидаед.
Одамӣ дид асту боқӣ пӯст аст,
Дид он аст, он кӣ диди дӯст аст.
Чунки диди дӯст набвад, кӯр беҳ,
Дӯст, к-ӯ боқӣ набошад, дур беҳ.
Чун расули Рум ин алфози тар
Дар самоъ овард, шуд муштоқтар.
Дидаро бар ҷустани Уммар гумошт,
Рахтрову асбро зоеъ гузошт.
Ҳар тараф андар пайи он марди кор
Мешудӣ пурсони ӯ девонавор,
К-ин чунин марде бувад андар ҷаҳон
В-аз ҷаҳон монанди ҷон бошад ниҳон?
Ҷуст ӯро, то-ш чун банда бувад,
Лоҷарам ҷӯянда ёбанда бувад.
Дид аъробизане ӯро дахил,
Гуфт: «Уммар, нак ба зери он нахил.
Зери хурмобун зи халқон ӯ ҷудо,
Зери соя хуфта бин сояй Худо».
Саҳифаи 78/173
|
Дафтари якум
