 |
Тарсонидани шахсе зоҳидеро, ки кам гирӣ, то кӯр нашавӣ Зоҳидеро гуфт ёре: «Дар амал
Кам гирй, то чашмро нояд халал».
Гуфт зоҳид: «Аз ду берун нест ҳол,
Чашм бинад ё набинад он ҷамол.
Гар бибинад нури Ҳақ, худ чи ғам аст?
Дар висоли Ҳақ ду дида чӣ кам аст.
В-ар нахоҳад дид Ҳақро, гӯ, бирав,
Инчунин чашми шақӣ, гӯ, кӯр шав.
Ғам махӯр аз дида, к-он Исо турост,
Чап марав, то бахшадат ду чашми рост.
Исии рӯҳи ту бо ту ҳозир аст,
Нусрат аз вай хоҳ, к-ӯ хуш носир аст.
Лек бегори тани пурустухон
Бар дили Исо манеҳ ту ҳар замон.
Ҳамчу он аблаҳ, ки андар достон
Зикри ӯ кардем баҳри ростон,
Зиндагии тан маҷӯ аз Исият,
Коми Фиръавне махоҳ аз Мӯсиат.
Бар дили худ кам неҳ андешай маош,
Айш кам н-ояд, ту бар даргоҳ бош.
Ин бадан хиргоҳ омад рӯҳро,
Ё мисоли киштие мар Нӯҳро.
Турк чун бошад биёбад хиргаҳе,
Хоса чун бошад азизи даргаҳе.
Саҳифаи 11/114
|
Дафтари якум
