 |
МасалОн ғарибе хона меҷуст аз шитоб,
Дӯсте бурдаш суйи хонай хароб.
Гуфт ӯ: «Инро агар сақфе будӣ,
Паҳлуи ман мар туро маскан шудӣ.
Ҳам иёли ту биёсудӣ, агар,
Дар миёна доштӣ ҳуҷрай дигар».
Гуфт: «Оре. Паҳлуйи ёрон беҳ аст,
Лек эй ҷон, дар агар натвон нишаст».
Ин ҳама олам талабгори х(в)ашанд,
В-аз хуши тазвир андар оташанд.
Толиби зар гашта ҷумла пиру хом,
Лек қалб аз зар надонад чашми ом.
Партаве бар қалб зад, холис бибин,
Бемиҳак зарро макун аз зан(н) гузин.
Гар миҳак дорӣ, гузин кун в-арна рав,
Назди доно хештанро кун гарав.
Ё миҳак бояд миёни ҷони хеш,
В-ар надонӣ раҳ, марав танҳо ту пеш.
Бонги ғӯлон ҳаст бонги ошно,
Ошное, ки кашад сӯйи фано.
Бонг медорад, ки ҳон, эй корвон!
Сӯйи ман оед, нак роҳу нишон.
Номи ҳар як мебарад ғӯл: «Эй фалон!»
То кунад он хоҷаро аз офилон.
Чун расад он ҷо, бибинад гургу шер,
Умр зоеъ, роҳ дуру рӯз дер.
Чун бувад он бонги ғӯл? Охир бигӯ:
«Мол хоҳам, ҷоҳ хоҳам в-обрӯ».
Аз даруни хеш ин овозҳо
Манъ кун, то кашф гардад розҳо.
Зикри Ҳақ кун, бонги ғӯлонро бисӯз,
Чашми наргисро аз ин каргас бидӯз.
Субҳи козибро зи содиқ вошинос,
Ранги майро боздон аз ранги кос.
То бувад, к-аз дидагони ҳафтранг
Дидае пайдо кунад сабру диранг.
Рангҳо бинӣ ба ҷуз ин рангҳо,
Гавҳарон бинӣ ба ҷойи сангҳо.
Гавҳаре чӣ, балки дарёе шавӣ,
Офтоби чархпаймое шавӣ.
Коркун дар коргаҳ бошад ниҳон,
Ту бирав, дар коргаҳ бинаш аён.
Кор чун бар коркун парда танид,
Хориҷи он кор натвониш дид.
Коргаҳ чун ҷойи боши омил аст,
Он кӣ берун аст, аз вай ғофил аст.
Пас даро дар коргаҳ, яъне адам,
То бибинӣ сунъу сонеъро ба ҳам.
Коргаҳ чун ҷойи равшандидагист,
Пас буруни коргаҳ пӯшидагист.
Рӯ ба ҳастӣ дошт Фиръавни ануд,
Лоҷарам аз коргоҳаш кӯр буд.
Лоҷарам мехост табдили қадар,
То қазоро бозгардонад зи дар.
Худ қазо бар сиблати он ҳиламанд,
Зери лаб мекард ҳар дам ришханд.
Садҳазорон тифл кушт ӯ бегуноҳ,
То бигардад ҳукму тақдири Илоҳ.
То ки Мӯсои набӣ н-ояд бурун,
Кард дар гардан ҳазорон зулму хун.
Он ҳама хун карду Мӯсо зода шуд
В-аз барои қаҳри ӯ омода шуд.
Гар бидидӣ коргоҳи лоязол,
Дасту пояш хушк гаштӣ з-эҳтиёл.
Андаруни хонааш Мӯсо муъоф
В-аз бурун мекушт тифлонро газоф.
Ҳамчу соҳибнафс, к-ӯ тан парварад,
Бар дигар кас занни ҳиқде мебарад.
К-ин адувву он ҳасуду душман аст,
Худ ҳасуду душмани ӯ он тан аст.
ӯ чу Фиръавну танаш Мӯсии ӯ,
ӯ ба берун медавад, ки ку адӯ?
Нафсаш андар хонаи тан нозанин,
Бар дигар кас даст мехояд ба кин.
Саҳифаи 17/114
|
Дафтари якум
