 |
Татиммаи ҳасади он ҳашам бар он ғуломи хосс Қиссаи шоҳу амирону ҳасад
Бар ғуломи хосу султони хирад
Дур монд аз ҷарри ҷаррори калом,
Боз бояд гашту кард онро тамом.
Боғбони мулки боиқболу бахт
Чун дарахтеро надонад аз дарахт?
Он дарахтеро, ки талху рад бувад
В-он дарахте, ки якаш ҳафсад бувад.
Кай баробар дорад андар тарбият?
Чун бибинадшон ба чашми оқибат:
К-он дарахтонро ниҳоят чист бар?
Гарчи яксонанд ин дам дар назар.
Шайх, к-ӯ «янзур бинуриллоҳ» шуд,
Аз ниҳоят в-аз нахуст огоҳ шуд.
Чашми охурбин бибаст аз баҳри Ҳақ,
Чашми охирбин гушод андар сабақ.
Он ҳасудон бад дарахтон будаанд,
Талхгавҳар, шӯрбахтон будаанд.
Аз ҳасад ҷӯшону каф мерехтанд,
Дар ниҳонӣ макр меангехтанд.
То ғуломи хосро гардан зананд,
Бехи ӯро аз замона баркананд.
Чун шавад фонӣ? Чу ҷонаш шоҳ буд,
Бехи ӯ дар исмати Аллоҳ буд.
Шоҳ аз он асрор воқиф омада,
Ҳамчу Бӯбакри рубобӣ тан зада.
Дар тамошои дили бадгавҳарон
Мезадӣ хунбак бар он кӯзагарон.
Макр месозанд қавме ҳиламанд,
То ки шаҳро дар фуқоъе дар кунанд.
Подшоҳе, бас азиме, бекарон,.
Дар фуқоъе кай бигунҷад, эй харон?
Аз барои шоҳ доме дӯхтанд,
Охир ин тадбир аз ӯ омӯхтанд.
Наҳс шогирде, ки бо устоди хеш
Ҳамсарӣ оғозаду ояд ба пеш.
Бо кадом устод? Устоди ҷаҳон,
Пеши ӯ яксон ҳувайдову ниҳон.
Чашми ӯ «янзур бинуриллаҳ» шуда,
Пардаҳои ҷаҳлро хориқ буда.
Аз дили сӯрох чун кӯҳнагилем
Пардае бандад ба пеши он ҳаким.
Парда механдад бар ӯ бо сад даҳон,
Ҳар даҳоне гашта ишкофе бар он.
Гӯяд он устод мар шогирдро:
«Эй кам аз саг, нестат бо ман вафо?
Худ маро усто магир, оҳангусил,
Ҳамчу худ шогирд гиру кӯрдил.
Н-аз манат ёрист дар ҷону равон?
Бе манат обе намегардад равон.
Пас дили ман коргоҳи бахти туст,
Чӣ шканӣ ин коргоҳ, эй нодуруст!
Гӯияш пинҳон занам оташзана,
Не ба қалб, аз қалб бошад равзана?
Охир аз равзан бибинад фикри ту,
Дил гувоҳие диҳад з-ин зикри ту.
Гир, дар рӯят намолад аз карам,
Ҳар чӣ гӯйӣ, хандаду гӯяд: наъам.
ӯ намехандад зи завқи молишат,
ӯ ҳамехандад ҳар он исголишат.
Пас хидоъеро хидоъе шуд ҷазо,
Коса зан, кӯза бихур. Инак сазо.
Гар будӣ бо ту варо хандай ризо,
Садҳазорон гул шукуфтӣ мар туро.
Чун дили ӯ дар ризо орад амал,
Офтобе дон, ки ояд дар ҳамал.
З-ӯ бихандад ҳам наҳору ҳам баҳор,
Дарҳам омезад шукуфа-в сабзазор.
Садҳазорон булбулу қумрӣ наво
Афгананд андар ҷаҳони бенаво.
Чунки барги рӯҳи худ зарду сиёҳ
Мебибинӣ, чун надонӣ хашми шоҳ?
Офтоби шоҳ дар бурҷи итоб
Мекунад рӯҳо сияҳ ҳамчун Кӣтоб.
Он Уторидро варақҳо ҷони мост,
Он сапедӣ в-он сияҳ мизони мост.
Боз маншуре нависад сурху сабз,
То раҳанд арвоҳ аз савдову аҷз.
Сурху сабз афтод насхи навбаҳор,
Чун хати қавсу қузаҳ дар эътибор.
Саҳифаи 31/114
|
Дафтари якум
