 |
Акси таъзими пайғоми Сулаймон дар дили Балқис, аз сурати ҳақири ҳудҳуд Раҳмати садтӯ бар он Балқис бод,
Ки Худояш ақли садмарда бидод.
Ҳудҳуде нома биёварду нишон
Аз Сулаймон, чанд ҳарфе бо баён.
Хонд ӯ он нуктаҳои бошумул,
Бо ҳақорат нангарид андар расул.
Ҷисм ҳудҳуд диду ҷон анқо-ш дид,
Ҳис чу каффе диду дил дарё-ш дид.
Ақли боҳис з-ин тилисмоти дуранг
Чун Муҳаммад бо абӯҷаҳлон ба ҷанг.
Кофирон диданд Аҳмадро башар,
Чун надиданд аз вай «иншаққа-л-қамар».
Хок зан дар дидаи ҳисбини хеш,
Дидаи ҳис душмани ақл асту кеш.
Дидаи ҳисро Худо аъмо-ш хонд,
Бутпарасташ гуфту зидди мо-ш хонд.
З-он ки ӯ каф диду дарёро надид,
З-он ки ҳолӣ диду фардоро надид.
Хоҷаи фардову ҳолӣ пеши ӯ,
ӯ намебинад зи ганҷе ҷуз тасу.
Заррае з-он офтоб орад паём,
Офтоб он зарраро гардад ғулом.
Қатрае, к-аз баҳри ваҳдат шуд сафир,
Ҳафт баҳр он қатраро бошад асир.
Гар кафи хоке шавад чолоки ӯ,
Пеши хокаш сар ниҳад афлоки ӯ.
Хоки Одам чунки шуд чолоки Ҳақ,
Пеши хокаш сар ниҳад амлоки Ҳақ.
«Ас-самоъу-ншаққат», охир аз чӣ буд?
Аз яке чашме, ки хокие гушуд.
Хок аз дурдӣ нишинад зери об,
Хок бин, к-аз арш бигзашт аз шитоб.
Он латофат, пас бидон, к-аз об нест,
Ҷуз атои мубдеъи ваҳҳоб нест.
Гар кунад суфлӣ ҳавову норро
В-ар зи гул ӯ бигзаронад хорро.
Ҳоким асту «яфъалуллаҳ мояшо»,
К-ӯ зи айни дард ангезад даво.
Гар ҳавову норро суфлӣ кунад,
Тирагиву дурдиву сиқлӣ кунад.
В-ар замину обро улвӣ кунад,
Роҳи гардунро ба по матвӣ кунад.
Пас яқин шуд, ки «туъиззу ман ташо»,
Хокиеро гуфт: «Парҳо баргушо».
Оташеро гуфт: «Рав, Иблис шав,
Зери ҳафтум хок бо талбис шав.
Одами хокӣ, бирав ту бар суҳо,
Эй Билиси оташӣ, рав то саро!
Чор табъу иллати увло наям,
Дар тасарруф доимо ман боқиям.
Кори ман беиллат асту мустақим,
Ҳаст тақдирам на иллат, эй сақим!
Одати худро бигардонам ба вақт,
Ин ғубор аз пеш биншонам ба вақт.
Баҳрро гӯям, ки ҳин, пурнор шав,
Гӯям оташро: «Бирав гулзор шав».
Кӯҳро гӯям: «Сабук шав ҳамчу пашм»,
Чархро гӯям: «Фурӯ дар пеши чашм».
Гӯям: «Эй хуршед, мақрун шав ба моҳ,
Ҳар дуро созам чу ду абри сиёҳ».
Чашмаи хуршедро созем хушк,
Чашмаи хунро ба фан созем мушк.
Офтобу маҳ чу ду гови сиёҳ,
Юғ бар гардан бибандадшон Илоҳ.
Саҳифаи 32/114
|
دفتریکوم
