 |
Андарз кардани сӯфӣ ходимро дар тимордошти баҳима ва лоҳавли ходим Сӯфие мегашт дар даври уфуқ,
То шабе дар хонақоҳе шуд қунуқ.
Як баҳима дошт, дар охур бибаст,
ӯ ба садри суффа бо ёрон нишаст.
Пас муроқиб гашт бо ёрони хеш,
Дафтаре бошад ҳузури ёр беш.
Дафтари сӯфӣ саводи ҳарф нест,
Ҷуз дили испед ҳамчун барф нест.
Зоди донишманд осори қалам,
Зоди сӯфӣ чист? Осори қадам.
Ҳамчу сайёде суйи ишкор шуд,
Гоми оҳу диду бар осор шуд.
Чанд гоҳаш гоми оҳу дарх(в)ар аст,
Баъд аз он худ нофи оҳу раҳбар аст.
Чунки шукри гом карду раҳ бурид,
Лоҷарам з-он гом дар коме расид.
Рафтани як манзиле бар бӯйи ноф
Беҳтар аз сад манзили гому тавоф.
Он диле, к-ӯ матлаъи маҳтобҳост,
Баҳри ориф «футиҳат абвобаҳо»-ст.
Бо ту девор асту бо эшон дар аст,
Бо ту сангу бо азизон гавҳар аст.
Он чи ту дар ойина бинӣ аён,
Пир андар хишт бинад пеш аз он.
Пир эшонанд, к-ин олам набуд,
Ҷони эшон буд дар дарёи ҷуд.
Пеш аз ин тан, умрҳо бигзоштанд,
Пештар аз кишт бар бардоштанд.
Пештар аз нақш ҷон пазруфтаанд,
Пештар аз баҳр дурҳо суфтаанд.
Машварат мерафт дар эҷоди халқ,
Ҷонашон дар баҳри қудрат то ба ҳалқ.
Чун малоик монеъи он мешуданд,
Бар малоик хуфя хунбак мезаданд.
Мутталеъ бар нақши ҳар кӣ ҳаст шуд,
Пеш аз он к-ин нафси кул побаст шуд.
Пештар з-афлок кайвон дидаанд,
Пештар аз донаҳо нон дидаанд.
Бе димоғу дил пур аз фикрат буданд,
Бе сипоҳу ҷанг бар нусрат заданд.
Он аён нисбат ба эшон фикрат аст
В-арна худ нисбат ба дурон рӯъят аст.
Фикрат аз мозиву мустақбал бувад,
Чун аз ин ду раст, мушкил ҳал шавад.
Дида чун бекайф ҳар бокайфро,
Дида пеш аз кон саҳеҳу зайфро.
Пештар аз хилқати ангурҳо,
Хӯрда майҳову намуда шӯрҳо.
Дар тамузи гарм мебинанд дай,
Дар шуои шамс мебинанд фай.
Дар дили ангур майро дидаанд,
Дар фанои маҳз шайро дидаанд.
Осмон дар даври эшон ҷуръанӯш,
Офтоб аз ҷудашон зарбафтпӯш.
Чун аз эшон муҷтамеъ бинӣ ду ёр,
Ҳам яке бошанду ҳам шашсад ҳазор.
Бар мисоли мавҷҳо аъдодашон,
Дар адад оварда бошад бодашон.
Муфтариқ шуд офтоби ҷонҳо
Дар даруни равзани абдонҳо.
Чун назар дар қурс дорӣ, худ якест
В-он кӣ шуд маҳҷуби абдон, дар шакест.
Тафриқа дар рӯҳи ҳайвонӣ бувад,
Нафси воҳид рӯҳи инсонӣ бувад.
Чунки Ҳақ «рашша алайҳим нураҳу»,
Муфтариқ ҳаргиз нагардад нури ӯ.
Як замон бигзор, эй ҳамраҳ, малол,
То бигӯям васфи холе з-он ҷамол.
Дар баён н-ояд ҷамоли ҳоли ӯ,
Ҳар ду олам чист? Акси холи ӯ.
Чунки ман аз холи хубаш дам занам,
Нутқ мехоҳад, ки бишкофад танам.
Ҳамчу мӯре андар ин хирман х(в)ашам,
То фузун аз хеш боре мекашам.
Саҳифаи 5/114
|
Дафтари якум
