 |
Ваҳй кардани Ҳақ таъоло ба Мӯсо алайҳиссалом, ки чаро ба иёдати ман наёмадӣ? Омад аз Ҳақ сӯйи Мӯсо ин итеб,
К-эй тулӯъи моҳ дида ту зи ҷеб.
Мушриқат кардам зи нури эзадӣ,
Ман Ҳақам. Ранҷур гаштам, н-омадӣ?»
Гуфт: «Субҳоно, ту покӣ аз зиён,
Ин чӣ рамз аст? Ин бикун, ё раб, баён».
Боз фармудаш, ки дар ранҷуриам,
Чун напурсидӣ ту аз рӯйи карам?
Гуфт: «Ё раб, нест нуқсоне туро,
Ақл гум шуд, ин суханро баргушо».
Гуфт: «Оре. Бандаи хоси гузин,
Гашт ранҷур, ӯ манам, некӯ бибин.
Ҳаст маъзуриш маъзурии ман,
Ҳаст ранҷуриш ранҷурии ман».
Ҳар кӣ хоҳад ҳамнишинии Худо,
То нишинад дар ҳузури авлиё.
Аз ҳузури авлиё гар бискулӣ
Ту ҳалокӣ, з-он ки ҷузве бекулӣ.
Ҳар киро дев аз каримон вобурад,
Бекасаш бояд сарашро ӯ хурад.
Як бад аст аз ҷамъ рафтан як замон,
Макри дев аст, бишнаву некӯ бидон.
Саҳифаи 48/114
|
Дафтари якум
