 |
Хондани мӯҳтасиб масти харобафтодаро ба зиндон Мӯҳтасиб дар нимшаб ҷойе расид,
Дар буни девор масте хуфта дид.
Гуфт: «Ҳай, мастӣ, чӣ хӯрдастӣ? Бигӯ»,
Гуфт: «Аз ин хӯрдам, ки ҳаст андар сабӯ».
Гуфт: «Охир дар сабӯ вогӯ, ки чист?»
Гуфт: «Аз он ки хӯрдаам». Гуфт: «Ин хафист».
Гуфт: «Он чӣ хӯрдаӣ, он чист он?»
Гуфт: «Он кӣ дар сабӯ махфист он».
Давр мешуд ин суолу ин ҷавоб,
Монд чун хар мӯҳтасиб андар халоб.
Гуфт ӯро мӯҳтасиб: «Ҳин, оҳ кун»,
Маст ҳу-ҳу кард ҳангоми сухун.
Гуфт: «Гуфтам, оҳ кун, ҳу мекунӣ»
Гуфт: «Ман шоду ту аз ғам мунҳанӣ.
Оҳ, аз дарду ғаму бедодӣ аст,
Ҳуй-ҳуйи майхурон аз шодӣ аст».
Мӯҳтасиб гуфт: «Ин надонам, хез, хез,
Маърифат матрошу бигзор ин ситез».
Гуфт: «Рав, ту аз куҷо, ман аз куҷо?»
Гуфт: «Мастӣ, хез то зиндон биё».
Гуфт маст: «Эй мӯҳтасиб, бигзору рав,
Аз бараҳна кай тавон бурдан гарав?
Гар маро худ қуввати рафтан будӣ,
Хонаи худ рафтаме в-ин кай шудӣ?
Ман агар боақлу боимконаме,
Ҳамчу шайхон бар сари дукконаме».
Саҳифаи 57/114
|
Дафтари якум
