 |
Бедор кардани Иблис Муъовияро, ки хез, вақти намоз аст Дар хабар омад, ки он Муъъовия,
Хуфта буд дар қаср, дар як зовия,
Қасрро аз андарун дар баста буд,
К-аз зиёратҳои мардум хаста буд.
Ногаҳон марде варо бедор кард,
Чашм чун бигшод, пинҳон гашт мард.
Гуфт: «Андар қаср касро раҳ набуд,
Кист, к-ин густохиву ҷуръат намуд?»
Гирд баргашту талаб кард он замон,
То биёмад з-он ниҳонгашта нишон.
ӯ паси дар мудбареро дид, к-ӯ
Дар паси парда ниҳон мекард рӯ.
Гуфт: «Ҳай, ту кистӣ? Номи ту чист?»
Гуфт: «Номам фош Иблиси шақист».
Гуфт: «Бедорам чаро кардӣ ба ҷид?
Рост гӯ бо ман, магӯ бар аксу зид».
Саҳифаи 61/114
|
Дафтари якум
