 |
Боз ҷавоб гуфтани Иблис Муъовияро Гуфт Иблисаш: «Гушой ин ақдро,
Ман миҳаккам қалброву нақдро.
Имтиҳони шеру калбам кард Ҳақ,
Имтиҳони нақду қалбам кард Ҳақ.
Қалбро ман кай сияҳрӯ кардаам?
Сайрафиям, қимати ӯ кардаам.
Некувонро раҳнамоӣ мекунам,
Шохаҳои хушкро бармеканам.
Ин алафҳо мениҳам, аз баҳри чист?
То падид ояд, ки ҳайвонҷинс кист.
Гург аз оҳу чу зояд кӯдаке,
Ҳаст дар гургишу оҳуӣ шаке.
Ту гиёҳу устухон пешаш бирез,
То кадомин сӯ кунад ӯ гом тез.
Гар ба сӯйи устухон ояд, саг аст,
В-ар гиё хоҳад, яқин оҳураг аст.
Қаҳру лутфе ҷуфт шуд бо ҳамдигар,
Зод аз ин ҳар ду ҷаҳоне хайру шар.
Ту гиёҳу устухонро арза кун,
Қути нафсу қути ҷонро арза кун.
Гар ғизои нафс ҷӯяд, абтар аст,
В-ар ғизои рӯҳ хоҳад, сарвар аст.
Гар кунад ӯ хидмати тан, ҳаст хар
В-ар равад дар баҳри ҷон, ёбад гуҳар.
Гарчи ин ду мухталиф хайру шаранд,
Лек ин ҳар ду ба як кор андаранд.
Анбиё тоъот арза мекунанд,
Душманон шаҳвот арза мекунанд.
Некро чун бад кунам? Яздон наям,
Доиям ман, холиқи эшон наям.
Хубро ман зишт созам, раб наам,
Зиштрову хубро ойинаам.
Сӯхт ҳинду ойина аз дардро,
К-ин сияҳрӯ менамояд мардро.
Гуфт ойина: «Гуноҳ аз ман набуд,
Ҷурм ӯро неҳ, ки рӯйи ман зудуд.
ӯ маро ғаммоз карду ростгӯ,
То бигӯям зишт куву хуб ку?
Ман гувоҳам. Бар гуво зиндон куҷост?
Аҳли зиндон нестам, Эзид гувост».
Ҳар куҷо бинам ниҳоли мевадор,
Тарбиятҳо мекунам ман доявор.
Ҳар куҷо бинам дарахти талху хушк
Мебурам ман, то раҳад аз пушк мушк.
Хушк гӯяд боғбонро, к-эй фато!
Мар маро чӣ мебурӣ сар бехато?
Боғбон гӯяд: «Хамӯш, эй зиштхӯ!
Бас набошад хушкии ту ҷурми ту?»
Хушк гӯяд: «Ростам ман, каж наям,
Ту чаро беҷурм мебуррӣ паям?»
Боғбон гӯяд: «Агар масъудие,
Кошкӣ каж будие, тар будие.
Ҷозиби оби ҳаёте гаштие,
Андар оби зиндагӣ оғаштие.
Тухми ту бад будаасту асли ту,
Бо дарахти хуш набуда васли ту.
Шохи талх ар бо хушӣ вуслат кунад
Он хушӣ андар ниҳодаш барзанад».
Саҳифаи 65/114
|
Дафтари якум
