 |
Фавт шудани дузд ба овоз додани он шахс соҳибхонаро, ки наздик омада буд, ки дуздро дарёбад ва бигирад Ин бад-он монад, ки шахсе дузд дид
Дар висоқ, андар пайи ӯ медавид.
То ду-се майдон давид андар пайаш,
То дарафганд он таъаб андар хайаш.
Андар он ҳамла, ки наздик омадаш,
То бад-ӯ андарҷаҳад, дарёбадаш.
Дузди дигар бонг кардаш, ки биё,
То бибинӣ ин аломоти бало.
Зуд бошу бозгард, эй марди кор,
То бибинӣ ҳол ин ҷо зор зор.
Гуфт: «Бошад, к-он тараф дузде бувад,
Гар нагардам зуд, ин бар ман равад.
Дар зану фарзанди ман дасте занад,
Бастани ин дузд судам кай кунад?
Ин мусулмон аз карам мехонадам,
Гар нагардам зуд, пеш ояд надам».
Бар умеди шафқати он некхоҳ
Дуздро бигзошт, бозомад ба роҳ.
Гуфт: «Эй ёри накӯ, аҳвол чист?
Ин фиғону бонги ту аз дасти кист?»
Гуфт: «Инак, бин нишони пойи дузд,
Ин тараф рафтаст дузди зан ба музд.
Нак, нишони пойи дузди қалтабон,
Дар пайи ӯ рав бад-ин нақшу нишон».
Гуфт: «Эй аблаҳ, чӣ мегӯйӣ маро,
Ман гирифта будам охир мар варо.
Дуздро аз бонги ту бигзоштам,
Ман ту – харро одамӣ пиндоштам.
Ин чӣ жож асту чӣ ҳарза, эй фалон?
Ман ҳақиқат ёфтам, чӣ бвад нишон?»
Гуфт: «Ман аз Ҳақ нишонат медиҳам,
Ин нишон аст, аз ҳақиқат огаҳам».
Гуфт: «Таррорӣ ту ё худ аблаҳӣ,
Балки ту дуздиву з-ин ҳол огаҳӣ.
Хасми худро мекашидам ман кашон,
Ту раҳонидӣ варо, к-инак нишон!
Ту ҷиҳат гӯ, ман бурунам аз ҷиҳот,
Дар висол оёт ку ё баййинот?
Сунъ бинад марди маҳҷуб аз сифот,
Дар сифот он аст, к-ӯ гум кард зот.
Восилон чун ғарқи зотанд, эй писар!
Кай кунанд андар сифоти ӯ назар?
Чунки андар қаъри ҷӯ бошад сарат,
Кай ба ранги об афтад манзарат?
В-ар ба ранги об боз ойӣ зи қаър,
Пас палосе бистадӣ, додӣ ту шаър.
Тоати ома гуноҳи хосагон,
Вуслати ома ҳиҷоби хос дон.
Мар вазиреро кунад шаҳ мӯҳтасиб,
Шаҳ адувви ӯ бувад, набвад муҳиб.
Ҳам гуноҳе карда бошад он вазир,
Бесабаб набвад тағаййур ногузир.
Он к-аз аввал мӯҳтасиб буд, худ варо
Бахту рӯзӣ он будаст аз ибтидо.
Лек он к-аввал вазири шаҳ будаст,
Мӯҳтасиб кардан сабаб феъли бад аст.
Чун туро шаҳ з-остона пеш хонд,
Боз сӯйи остона бозронд.
Ту яқин медон, ки ҷурме кардаӣ,
Ҷабрро аз ҷаҳл пеш овардаӣ.
Ки маро рӯзиву қисмат ин будаст,
Пас чаро дӣ будат он давлат ба даст?
Қисмати худ худ буридӣ ту зи ҷаҳл,
Қисмати худро фазояд марди аҳл.
Саҳифаи 75/114
|
Дафтари якум
