 |
Мутараддид шудан дар миёни мазҳабҳои мухталиф ва беруншаву махлас ёфтан Ҳамчунон ки ҳар касе дар маърифат
Мекунад мавсуфи ғайбиро сифат,
Фалсафӣ аз навъи дигар карда шарҳ,
Боҳисе мар гуфти ӯро карда ҷарҳ.
В-он дигар дар ҳар ду таъна мезанад,
В-он дигар аз зарқ ҷоне меканад.
Ҳар як аз раҳ ин нишонҳо з-он диҳанд,
То гумон ояд, ки эшон з-он деҳанд.
Ин ҳақиқат дон на ҳаққанд ин ҳама,
На ба куллӣ гумраҳонанд ин рама.
З-он ки беҳақ ботиле н-ояд падид,
Қалбро аблаҳ ба бӯйи зар харид.
Гар набудӣ дар ҷаҳон нақде равон,
Қалбҳоро харҷ кардан кай тавон?
То набошад рост, кай бошад дурӯғ?
Он дурӯғ аз рост мегирад фурӯғ.
Бар умеди рост кажро мехаранд,
Заҳр дар қанде равад, он гаҳ х(в)аранд.
Гар набошад гандуми маҳбуби нӯш,
Чӣ барад гандумнамои ҷавфурӯш?
Пас магӯ ин ҷумла дамҳо ботиланд,
Ботилон бар бӯйи Ҳақ доми диланд.
Пас магӯ ҷумла хаёл асту залол,
Бе ҳақиқат нест дар олам хаёл.
Ҳақ шаби қадр аст дар шабҳо ниҳон,
То кунад ҷон ҳар шаберо имтиҳон.
На ҳама шабҳо бувад қадр, эй ҷавон!
На ҳама шабҳо бувад холӣ аз он.
Дар миёни далқпӯшон як фақир,
Имтиҳон кун в-он ки ҳаққ аст, он бигир.
Мӯъмини «каййис мумаййиз» ку? Ки то
Боздонад ҳезаконро аз фато.
Гарна маъюбот бошад дар ҷаҳон,
Тоҷирон бошанд ҷумла аблаҳон.
Пас бувад колошиносӣ сахт саҳл,
Чунки айбе нест чӣ ноаҳлу аҳл?
В-ар ҳама айб аст, дониш суд нест,
Чун ҳама чӯб аст, ин ҷо уд нест.
Он кӣ гӯяд ҷумла ҳаққанд, аҳмақист,
В-он кӣ гӯяд ҷумла ботил, ӯ шақист.
Тоҷирони анбиё карданд суд,
Тоҷирони рангу бӯ кӯру кабуд.
Менамояд мор андар чашм мол,
Ҳар ду чашми хешро некӯ бимол.
Мангар андар ғибтаи ин байъу суд,
Бингар андар хусри Фиръавну Самуд.
Андар ин гардун мукаррар кун назар,
З-он ки Ҳақ фармуд: «Сумма-рҷиъ басар».
Саҳифаи 80/114
|
Дафтари якум
