 |
Сухан гуфтан ба забони ҳол ва фаҳм кардани он Моҷарои шамъ бо парвона ту
Бишнаву маънӣ гузин з-афсона ту.
Гарчи гуфтӣ нест, сирри гуфт ҳаст,
Ҳин, ба боло пар, мапар чун ҷуғд паст.
Гуфт дар шатранҷ, к-ин хонай рух аст,
Гуфт: «Хона аз куҷо омад ба даст?
Хонаро бихрид ё мерос ёфт?»
Фаррух он кас, к-ӯ суйи маънӣ шитофт.
Гуфт наҳвӣ: «Зайду Амран қад зараб»,
Гуфт: «Чунаш кард бе ҷурме адаб?
Амрро ҷурмаш чӣ буд, к-он Зайди хом
Бегунаҳ ӯро бизад ҳамчун ғулом?»
Гуфт: «Ин паймонаи маънӣ бувад,
Гандуме бистон, ки паймона-ст рад.
Зайду Амр аз баҳри эъроб асту соз,
Гар дурӯғ аст он, ту бо эъроб соз».
Гуфт: «Не! Ман он надонам, Амрро,
Зайд чун зад бегуноҳу бехато?»
Гуфт: «Аз ночору» лоғе баргушуд:
«Амр як «вов»-и фузун дуздида буд.
Зайд воқиф гашт, дуздашро бизад,
Чунки аз ҳад бурд, ӯро ҳад сазад».
Саҳифаи 107/114
|
Дафтари якум
