 |
Шикоят гуфтани пирмарде ба табиб аз ранҷуриҳо ва ҷавоб гуфтани табиб ӯро Гуфт пире мар табиберо, ки ман
Дар заҳирам аз димоғи хештан.
Гуфт: «Аз пирист он заъфи димоғ»,
Гуфт: «Бар чашмам зи зулмат ҳаст доғ».
Гуфт: «Аз пирист, эй шайхи қадим!»
Гуфт: «Пуштам дард меояд азим».
Гуфт: «Аз пирист, эй шайхи низор!»
Гуфт: «Ҳар чӣ мехурам, набвад гувор».
Гуфт: «Заъфи меъда ҳам аз пирӣ аст»,
Гуфт: «Вақти дам маро дамгирӣ аст».
Гуфт: «Оре, инқитоъи дам бувад,
Чун расад пирӣ, дусад иллат шавад».
Гуфт: «Эй аҳмақ, бар ин бардӯхтӣ?
Аз табибӣ ту ҳамин омӯхтӣ?
Эй мудаммағ, ақлат ин дониш надод,
Ки Худо ҳар ранҷро дармон ниҳод?
Ту хари аҳмақ зи андакмоягӣ,
Бар замин мондӣ зи кӯтаҳпоягӣ».
Пас табибаш гуфт: «Эй умри ту шаст,
Ин ғазаб в-ин хашм ҳам аз пирӣ аст.
Чун ҳама авсофу аҷзо шуд наҳиф,
Хештандориву сабрат шуд заъиф.
Барнатобад ду сухан, з-ӯ ҳай кунад,
Тоби як ҷуръа надорад, қай кунад».
Ҷуз магар пире, ки аз Ҳаққ аст маст,
Дар даруни ӯ ҳаёти таййиба-ст.
Аз бурун пир асту дар ботин сабӣ,
Худ чӣ чиз аст он валиву он набӣ?
Гар на пайдоанд пеши неку бад,
Чист бо эшон хасонро ин ҳасад?
В-ар намедонандашон илмуляқин,
Чист ин буғзу ҳиялсозиву кин?
В-ар бидонандӣ ҷазои растахез,
Чун занандӣ хеш бар шамшери тез?
Бар ту механдад, мабин ӯро чунон,
Сад қиёмат дар дарун асташ ниҳон.
Дӯзаху ҷаннат ҳамай аҷзои ӯст,
Ҳар чӣ андешӣ ту, ӯ болои ӯст.
Ҳар чӣ андешӣ, пазирои фаност,
Он кӣ дар андеша н-ояд, он Худост.
Бар дари ин хона густохӣ зи чист?
Гар ҳамедонанд, к-андар хона кист.
Аблаҳон таъзими масҷид мекунанд,
Дар ҷафои аҳли дил ҷид мекунанд.
Он маҷоз аст, ин ҳақиқат, эй харон,
Нест масҷид ҷуз даруни сарварон.
Масҷиде, к-он андаруни авлиёст,
Саҷдагоҳи ҷумла аст, он ҷо Худост.
То дили марди Худо н-омад ба дард,
Ҳеч қавмеро Худо расво накард.
Қасди ҷанги анбиё медоштанд,
Ҷисм диданд, одамӣ пиндоштанд.
Дар ту ҳаст ахлоқи он пешиниён,
Чун наметарсӣ, ки ту бошӣ ҳамон?
Он нишониҳо ҳама чун дар ту ҳаст,
Чун ту з-эшонӣ, куҷо хоҳӣ бираст?
Саҳифаи 87/114
|
Дафтари якум
