 |
Чарб кардани марди лофӣ лаб ва сиблати худро ҳар бомдод ба пӯсти дунба ва берун омадан миёни ҳарифон, ки ман чунин хӯрдааму чунон Пӯстдунба ёфт шахсе мустаҳон,
Ҳар сабоҳе чарб кардӣ сиблатон.
Дар миёни мунъимон рафтӣ, ки ман
Лути чарбе хӯрдаам дар анҷуман.
Даст бар сиблат ниҳодӣ дар навид,
Рамз, яъне сӯйи сиблат бингаред,
К-ин гувоҳи сидқи гуфтори ман аст
В-ин нишони чарбу ширин хӯрдан аст.
Ишкамаш гуфтӣ ҷавоби бетанин,
Ки «абодаллоҳ кайда-л-козибин».
Лофи ту моро бар оташ барниҳод,
Ки сиболи чарби ту барканда бод.
Гар набудӣ лофи зиштат, эй гадо,
Як кариме раҳм афгандӣ ба мо.
В-ар намудӣ айбу каж кам бохтӣ,
Як табибе доруи ӯ сохтӣ.
Гуфт Ҳақ, ки каж маҷунбон гӯшу дум,
«Янфаъанна-с-содиқина сидқуҳум».
Гуфт: «Андар каж махусб, эй муҳталим»,
Он чӣ дорӣ, вонамову «фастақим».
В-ар нагӯйӣ айби худ, боре хамуш,
Аз намоиш в-аз дағал худро макуш.
Гар ту нақде ёфтӣ, магшо даҳон,
Ҳаст дар раҳ сангҳои имтиҳон.
Сангҳои имтиҳонро низ пеш
Имтиҳонҳо ҳаст дар аҳволи хеш.
Гуфт Яздон: «Аз валодат то ба ҳайн
«Юфтануна кулла омин марратайн».
Имтиҳон бар имтиҳон аст, эй падар,
Ҳин, ба камтар имтиҳон худро махар.
Страница 21/229
|
Первая тетрадь
