 |
Ҷàìú îìàäàíè Èìðîí áà ìîäàðè Ìӯñî âà ҳîìèëà øóäàíè ìîäàðè Ìӯñî àëàéҳèññàëîì Øàҳ áèðàôòó ӯ áàð îí äàðãîҳ õóôò,
Íèìøàá îìàä ïàéè äèäàí-ø ҷóôò.
Çàí áàð ӯ àôòîäó áӯñèä îí ëàáàø,
Áàðҷàҳîíèäàø çè õîá àíäàð øàáàø.
Ãàøò áåäîð ӯâó çàíðî äèä õ(â)àø,
Áӯñàáîðîí êàðä àç ëàá áàð ëàáàø.
Ãóôò Èìðîí: «Èí çàìîí ÷óí îìàäӣ?»
Ãóôò: «Àç øàâқó қàçîè ýçàäӣ».
Äàðêàøèäàø äàð êàíîð àç ìåҳð ìàðä,
Áàðíà¸ìàä áî õóä îí äàì äàð íàáàðä.
Ҷóôò øóä áî ӯ, àìîíàòðî ñóïóðä,
Ïàñ áèãóôò: «Ýé çàí! Íà èí êîðåñò õóðä.
Îҳàíå áàð ñàíã çàä, çîä îòàøå,
Îòàøå àç øîҳó ìóëêàø êèíêàøå.
Ìàí ÷ó àáðàì, òó çàìèí, Ìӯñî íàáîò,
Ҳàқ øàҳè øàòðàíҷó ìî ìîòåì, ìîò.
Ìîòó áóðä àç øîҳ ìåäîí, ýé àðӯñ!
Îí ìàäîí àç ìî, ìàêóí áàð ìî ôóñӯñ.
Îí ÷ӣ èí Ôèðúàâí ìåòàðñèä àç ӯ,
Ҳàñò øóä èí äàì, êè ãàøòàì ҷóôòè òó».
Саҳифаи 31/229
|
Дафтари якум
