 |
Ҳикояти он дузд, ки пурсиданд: «Чӣ мекунӣ нимшаб дар буни ин девор?» Гуфт: «Дуҳул мезанам» Ин масал бишнав, ки шаб дузде анид
Дар буни девор ҳуфра мебурид.
Нимбедоре, ки ӯ ранҷур буд,
Тақ-тақи оҳистаашро мешунуд.
Рафт бар бому фурӯ овехт сар,
Гуфт ӯро: «Дар чӣ корӣ, эй падар?
Хайр бошад, нимшаб чӣ мекунӣ?
Ту киӣ?» Гуфто: «Дуҳулзан, эй санӣ!»
«Дар чӣ корӣ?» Гуфт: «Мекӯбам дуҳул»,
Гуфт: «Ку бонги дуҳул, эй бусубул?»
Гуфт: «Фардо бишнавӣ ин бонгро:
Наъраи ё ҳасрато! Во вайлато!»
Он дурӯғ асту кажу барсохта,
Сирри он кажро ту ҳам нашнохта.
Саҳифаи 129/229
|
Дафтари якум
