 |
Маънии ҳазм ва мисоли марди ҳозим Ё ба ҳоли аввалинон бингаред,
Ё суйи охир ба ҳазме дарпаред.
Ҳазм чӣ бвад? Дар ду тадбир эҳтиёт,
Аз ду он гирӣ, ки дур аст аз хубот.
Он яке гӯяд: «Дар ин раҳ ҳафт рӯз
Нест обу ҳаст реги пойсӯз».
Он дигар гӯяд: «Дурӯғ аст ин, бирон,
Ки ба ҳар шаб чашмае бинӣ равон».
Ҳазм он бошад, ки баргирӣ ту об,
То раҳӣ аз тарсу бошӣ бар савоб.
Гар бувад дар роҳ об, инро бирез,
В-ар набошад, вой бар марди ситез.
Эй халифазодагон! Доде кунед,
Ҳазм баҳри рӯзи меъоде кунед.
Он адувве, к-аз падартон кин кашид,
Сӯйи зиндонаш зи иллиййин кашид.
Он шаҳи шатранҷи дилро мот кард,
Аз биҳишташ сухраи офот кард.
Чанд ҷо бандаш гирифт андар набард,
То ба куштӣ дарфигандаш рӯйзард.
Инчунин кардаст бо он паҳлавон,
Суст-сусташ мангаред, эй дигарон.
Модару бобои моро он ҳасуд
Тоҷу пироя ба чолокӣ рабуд.
Кардашон он ҷо бараҳна-в зору хор,
Солҳо бигрист Одам зор-зор.
Ки зи ашки хашми ӯ рӯйид набт,
Ки чаро андар ҷаридай «ло»-ст сабт?
Ту қиёсе гир тарроришро,
Ки чунон сарвар канад з-ӯ ришро.
Алҳазар, эй гилпарастон аз шараш,
Теғи лоҳавле занед андар сараш,
К-ӯ ҳамебинад шуморо аз камин,
Ки шумо ӯро намебинед, ҳин!
Доимо сайёд резад донаҳо,
Дона пайдо бошаду пинҳон дағо.
Ҳар куҷо дона бидидӣ, алҳазар,
То набандад дом бар ту болу пар.
З-он ки мурғе, к-ӯ ба тарки дона кард,
Дона аз саҳрои бетазвир х(в)ард.
Ҳам бад-он қонеъ шуду аз дом ҷаст,
Ҳеч доме парру болашро набаст.
Саҳифаи 131/229
|
دفتریکوم
