 |
Дар омадани Ҳамза, разияллоҳу анҳу дар ҷанг безиреҳ Андар охир Ҳамза чун дар саф шудӣ,
Безиреҳ сармаст дар ғазв омадӣ.
Сина бозу тан бараҳна, пеш-пеш
Барфигандӣ дар сафи шамшер хеш.
Халқ пурсиданд, к-эй амми расул!
Эй ҳузабри сафшикан, шоҳи фуҳул.
На ту «ло тулқу биайдикум ило,
Таҳлука» хондӣ зи пайғоми Худо?
Пас чаро ту хешро дар таҳлука,
Медарандозӣ чунин дар маърака?
Чун ҷавон будиву зафту сахтзеҳ,
Ту намерафтӣ суйи саф безиреҳ.
Чун шудӣ пиру заъифу мунҳанӣ,
Пардаҳои лоуболӣ мезанӣ?
Лоуболивор бо теғу синон
Менамоӣ доругиру имтиҳон?
Теғ ҳурмат менадорад пирро,
Кай бувад тамйиз теғу тирро?»
З-ин насақ ғамхорагони бехабар
Панд медоданд ӯро аз ғияр.
Саҳифаи 166/229
|
Дафтари якум
