 |
Вафот ёфтани Билол разияллоҳу анҳу бо шодӣ Чун Билол аз заъф шуд ҳамчун ҳилол,
Ранги марг афтод бар рӯйи Билол.
Ҷуфти ӯ дидаш, бигуфто: «Во ҳараб».
Пас Билолаш гуфт: «На, на, во тараб.
То кунун андар ҳараб будам зи зист,
Ту чӣ донӣ марг чун айш асту чист?»
Ин ҳамегуфту рухаш дар айни гуфт
Наргису гулбаргу лола мешукуфт.
Тоби рӯву чашми пуранвори ӯ
Ме-гувоҳӣ дод бар гуфтори ӯ.
Ҳар сияҳдил ме-сияҳ дидӣ варо,
Мардуми дида сиёҳ омад чаро?
Мардуми нодида бошад рӯсиёҳ,
Мардуми дида бувад миръоти моҳ.
Худ кӣ бинад мардуми дидай туро
Дар ҷаҳон ҷуз мардуми дидафизо?
Чун ба ғайри мардуми дидаш надид,
Пас ба ғайри ӯ кӣ дар рангаш расид?
Пас ҷуз ӯ ҷумла муқаллид омаданд
Дар сифоти мардуми дидай баланд.
Гуфт ҷуфташ: «Ал-фироқ, эй хушхисол»,
Гуфт: «На, на, ал-висол аст ал-висол».
Гуфт ҷуфт: «Имшаб ғарибӣ, меравӣ,
Аз табору хеш ғоиб мешавӣ».
Гуфт: «На на, балки имшаб ҷони ман
Мерасад худ аз ғарибӣ дар ватан».
Гуфт: «Рӯятро куҷо бинем мо?»
Гуфт: «Андар ҳалқаи хоси Худо.
Ҳалқаи хосаш ба ту пайвастааст,
Гар назар боло кунӣ, на сӯйи паст.
Андар он ҳалқа зи раббулоламин
Нур метобад чу дар ҳалқа нигин».
Гуфт: «Вайрон гашт ин хона, дареғ!»
Гуфт: «Андар маҳ нигар, мангар ба меғ».
Кард вайрон, то кунад маъмуртар,
Қавмам анбуҳ буду хона мухтасар».
Саҳифаи 169/229
|
Дафтари якум
