 |
Одобу-л-мустамиъина ва-л-муридина инда файзи-л-ҳикмати мин лисони-ш-шайхи Бар малулон ин мукаррар кардан аст,
Назди ман умри мукаррар бурдан аст.
Шамъ аз барқи мукаррар баршавад,
Хок аз тоби мукаррар зар шавад.
Гар ҳазорон толибанду як мулул,
Аз рисолат бозмемонад расул.
Ин расулони замири розгӯ
Мустамиъ хоҳанд исрофилхӯ.
Нахвате доранду кибре чун шаҳон,
Чокарӣ хоҳанд аз асли ҷаҳон.
То адабҳошон ба ҷогаҳ н-оварӣ,
Аз рисолатшон чӣ гуна бар х(в)арӣ?
Кай расонанд он амонатро ба ту,
То набошӣ пешашон рокеъ дутӯ?
Ҳар адабшон кай ҳамеояд писанд?
К-омаданд эшон зи айвони баланд.
На гадоёнанд, к-аз ҳар хидмате
Аз ту доранд, эй музаввар! Миннате.
Лек бо берағбатиҳо, эй замир!
Садқаи султон бияфшон, вомагир.
Асби худро, эй расули осмон!
Дар малулон мангару андар ҷаҳон.
Фаррух он турке, ки истеза ниҳад,
Асбаш андар хандақи оташ ҷаҳад.
Гарм гардонад фарасро ончунон,
Ки кунад оҳанги авҷи осмон.
Чашмро аз ғайру ғайрат дӯхта,
Ҳамчу оташ хушку тарро сӯхта.
Гар пушаймонӣ бар ӯ айбе кунад,
Оташ аввал дар пушаймонӣ занад.
Худ пушаймонӣ нарӯяд аз адам,
Чун бибинад гармии соҳибқадам
Саҳифаи 174/229
|
Дафтари якум
