 |
Азм кардани он вакил аз ишқ, ки руҷӯъ кунад ба Бухоро лоуболивор Шамъи Марямро биҳил афрӯхта,
Ки Бухоро меравад он сӯхта.
Сахт бесабру дар оташдони тез
Рӯ суйи садри ҷаҳон мекун, гурез.
Ин Бухоро манбаъи дониш бувад,
Пас бухороист ҳар-к онаш бувад.
Пеши шайхе, дар Бухоро андарӣ,
То ба хорӣ дар Бухоро нангарӣ!
Ҷуз ба хорӣ дар Бухорои дилаш
Роҳ надҳад ҷазру мадди мушкилаш.
Эй хунук онро ки «заллат нафсуҳу»,
Войи он касро, ки «юрди рафсуҳу».
Фурқати садри ҷаҳон дар ҷони ӯ,
Пора-пора карда буд аркони ӯ.
Гуфт: «Бархезам, ҳам он ҷо воравам,
Кофир ар гаштам, дигар раҳ бигравам.
Воравам он ҷо, бияфтам пеши ӯ,
Пеши он садри накӯандеши ӯ.
Гӯям: Афгандам ба пешат ҷони хеш,
Зинда кун ё сар бибур моро чу меш.
Куштаву мурда ба пешат, эй қамар!
Беҳ ки шоҳи зиндагон ҷони дигар.
Озмудам ман ҳазорон бор беш,
Бе ту ширин менабинам ишқи хеш».
«Ғанни лӣ ё мунятӣ лаҳна-н-нушур,
Убрукӣ ё ноқатӣ, тамма-с-сурур.
Иблаъӣ ё арзу дамъӣ қад кафо,
Ишрабӣ ё нафсу вирдан қад сафо.
Удта ё идӣ илайно марҳабо,
Ниъма мо равваҳта ё риҳу-с-сабо».
Гуфт: «Эй ёрон! Равон гаштам, видоъ,
Сӯйи он садре, к-амир асту мутоъ.
Дам ба дам дар сӯз бирён мешавам,
Ҳар чӣ бодо бод, он ҷо меравам.
Гарчи дил чун санги хоро мекунад,
Ҷони ман азми Бухоро мекунад.
Маскани ёр асту шаҳри шоҳи ман,
Пеши ошиқ ин бувад ҳуббулватан».
Саҳифаи 182/229
|
دفتریکوم
