 |
Огоҳ шудани пайғомбар алайҳиссалом аз таъни эшон бар шамотати ӯ Гарчи нашнид он муваккал он сухун,
Рафт дар гӯше, ки он буд «мин ладун».
Бӯйи пироҳони Юсуфро надид,
Он ки ҳофиз буду Яъқубаш кашид.
Он шаётин бар инони осмон
Нашнаванд он сирри лавҳи ғайбдон.
Он Муҳаммад хуфтаву такя зада,
Омада сир, гирди ӯ гардон шуда.
ӯ хурад ҳалво, ки рӯзиш аст боз,
Он на к-ангуштони ӯ бошад дароз.
Наҷми соқиб гашта ҳорис, деврон,
Ки биҳил дуздӣ, зи Аҳмад сир ситон.
Эй ду дида сӯйи дуккон аз пагоҳ!
Ҳин, ба масҷид рав, биҷӯ ризқи Илоҳ.
Пас расул он гуфташонро фаҳм кард,
Гуфт: «Он ханда набудам аз набард.
Мурдаанд эшону пӯсидай фано,
Мурда куштан нест мардӣ пеши мо.
Худ киянд эшон, ки маҳ гардад шикоф,
Чунки ман по бифшурам андар масоф.
Он гаҳе к-озод будету макин,
Мар шуморо баста медидам чунин.
Эй бинозида ба мулку хонадон!
Назди оқил уштуре бар новадон.
Нақши танро то фитод аз бом ташт,
Пеши чашмам «куллу отин» от гашт.
Бингарам дар ғӯра, май бинам аён,
Бингарам дар нест, шай бинам аён.
Бингарам сир, оламе бинам ниҳон,
Одаму Ҳавво наруста аз ҷаҳон.
Мар шуморо вақти зарроти аласт
Дидаам побаставу манкусу паст.
Аз ҳудуси осмони беумуд,
Он чӣ дониста будам, афзун нашуд.
Ман шуморо сарнигун медидаам,
Пеш аз он, к-аз обу гил болидаам.
Нав надидам, то кунам шодӣ бад-он,
Ин ҳамедидам дар он иқболатон.
Бастаи қаҳри хафӣ в-он гаҳ чӣ қаҳр,
Қанд мехӯрдеду дар вай дарҷ заҳр.
Инчунин қанде пур аз заҳр, ар адӯ,
Хуш бинӯшад, ч-ит ҳасад ояд бар ӯ?
Бо нишот он заҳр мекардед нӯш,
Маргатон хуфя гирифта ҳар ду гӯш.
Ман намекардам ғазо аз баҳри он,
То зафар ёбам, фурӯ гирам ҷаҳон.
К-ин ҷаҳон хуфясту мурдору рахис,
Бар чунин мурдор, чун бошам ҳарис?
Саг наям, то парчами мурда канам,
Исиям, оям, ки то зинда-ш кунам.
З-он ҳамекардам суфуфи ҷанг чок,
То раҳонам мар шуморо аз ҳалок.
З-он намебуррам гулӯҳои башар,
То маро бошад кару фарру ҳашар.
З-он ҳамебуррам гулӯе чанд, то
З-он гулӯҳо оламе ёбад раҳо.
Ки шумо парвонавор аз ҷаҳли хеш
Пеши оташ мекунед ин ҳамла кеш.
Ман ҳамеронам шуморо ҳамчу маст
Аз дарафтодан дар оташ, бо ду даст.
Он, ки худро фатҳҳо пиндоштед,
Тухми манҳусии худ мекоштед.
Якдигарро ҷидди ҷид мехондед,
Сӯйи аждарҳо фарас мерондед.
Қаҳр мекардеду андар айни қаҳр
Худ шумо мақҳури қаҳри шери даҳр.
Саҳифаи 221/229
|
دفتریکوم
