Меҳмон
TJ | FA | EN | RU
محتوای سایت

شاعران کلاسیک

پیکرة رودکی
پیکرة مولانا

شاعران مدرن

پیکرة لایفق شیرعلی
جستوجوی

Воридшавӣ
 Номнависӣ
Исм: 
Рамз: 
     
اندرز ها
بی عظم دروست و سعی کامل،
کسرا نشود مراد حاسیل.
سعدی
www.termcom.tj
همچون صحیفة شروع پذیرفته شود
به روی خت شبکه انتخاب شده (دوست داشته) داخل نمودن
در بارة سایت
به ما نویسید
 

دفتر سوم

 
rumi

Ҳикоят

Пил андар хонае торик буд,
Арзаро оварда будандаш ҳануд.
Аз барои диданаш мардум басе,
Андар он зулмат ҳамешуд ҳар касе.
Диданаш бо чашм чун мумкин набуд,
Андар он торикиаш каф мебисуд.
Он якеро каф ба хартум уфтод,
Гуфт: «Ҳамчун новадон аст ин ниҳод».
Он якеро даст бар гӯшаш расид,
Он бар ӯ чун бодбизан шуд падид.
Он якеро каф чу бар пояш бисуд,
Гуфт: «Шакли пил дидам чун амуд».
Он яке бар пушти ӯ бинҳод даст,
Гуфт: «Худ ин пил чун тахте будаст».
Ҳамчунин ҳар як ба ҷузве, ки расид,
Фаҳми он мекард, ҳар ҷо мешунид.
Аз назаргаҳ гуфташон шуд мухталиф,
Он яке «дол»-аш лақаб дод, ин «алиф».
Дар кафи ҳар кас агар шамъе будӣ,
Ихтилоф аз гуфташон берун шудӣ.
Чашми ҳис ҳамчун кафи даст асту бас,
Нест кафро бар ҳамай ӯ дастрас.
Чашми дарё дигар асту каф дигар,
Каф биҳил в-аз дидаи дарё нигар.
Ҷунбиши кафҳо зи дарё рӯзу шаб,
Каф ҳамебиниву дарё на, аҷаб!
Мо чу киштиҳо ба ҳам бармезанем,
Тирачашмему дар оби равшанем.
Эй ту дар киштии тан рафта ба хоб
Обро дидӣ, нигар дар оби об.
Обро обест, к-ӯ меронадаш,
Рӯҳро рӯҳест, к-ӯ мехонадаш.
Мӯсиву Исо куҷо буд, к-офтоб
Кишти мавҷудотро медод об?
Одаму Ҳавво куҷо буд он замон,
Ки Худо афганд ин зеҳ дар камон?
Ин сухан ҳам ноқис асту абтар аст,
Он сухан, ки нест ноқис, он сар аст.
Гар бигӯяд, з-он билағзад пойи ту
В-ар нагӯяд ҳеч аз он, эй войи ту.
В-ар бигӯяд дар мисоли сурате,
Бар ҳамон сурат бичафсӣ, эй фатӣ!
Бастапойӣ чун гиё андар замин,
Сар биҷунбонӣ ба боде бе яқин.
Лек поят нест, то нақле кунӣ,
Ё магар поро аз ин гил барканӣ.
Чун канӣ поро? Ҳаётат з-ин гил аст,
Ин ҳаётатро равиш бас мушкил аст.
Чун ҳаёт аз Ҳақ бигирӣ, эй равӣ!
Пас шавӣ мустағнӣ аз гил, меравӣ.
Ширхора чун зи доя бискулад,
Лутхора шуд, мар ӯро меҳилад.
Бастаи шири заминӣ чун ҳубуб,
Ҷӯ фитоми хеш аз қуту-л-қулуб.
Ҳарфи ҳикмат хур, ки шуд нури сатир,
Эй ту нури беҳуҷубро нопазир.
То пазиро гардӣ, эй ҷон! Нурро,
То бибинӣ беҳуҷуб мастурро.
Чун ситора сайр бар гардун кунӣ,
Балки бе гардун сафар бечун кунӣ.
Ончунон к-аз нест дар ҳаст омадӣ,
Ҳин, бигӯ, чун омадӣ? Маст омадӣ.
Роҳҳои омадан ёдат намонд,
Лек рамзе бар ту бархоҳем хонд.
Ҳушро бигзору он гаҳ ҳуш дор,
Гӯшро барбанду он гаҳ гӯш дор.
На! Нагӯям, з-он ки хомӣ ту ҳанӯз,
Дар баҳорӣ ту, надидастӣ тамуз.
Ин ҷаҳон ҳамчун дарахт аст, эй киром,
Мо бар ӯ чун меваҳои нимхом.
Сахт гирад хомҳо мар шохро,
З-он ки дар хомӣ нашояд кохро.
Чун бипухту гашт ширин лаб газон,
Суст гирад шохҳоро баъд аз он.
Чун аз он иқбол ширин шуд даҳон,
Сард шуд бар одамӣ мулки ҷаҳон.
Сахтгириву таассуб хомӣ аст,
То ҷанинӣ, кор хуношомӣ аст.
Чизи дигар монд, аммо гуфтанаш
Бо ту Рӯҳулқудс гӯяд бе манаш.
На ту гӯйӣ ҳам ба гӯши хештан,
На ману на ғайри ман, эй ҳам ту ман.
Ҳамчу он вақте, ки хоб андарравӣ,
Ту зи пеши худ ба пеши худ шавӣ.
Бишнавӣ аз хешу пиндорӣ фалон,
Бо ту андар хоб гуфтаст он ниҳон.
Ту яке ту нестӣ, эй хуш рафиқ!
Балки гардуниву дарёи амиқ.
Он «туӣ» зафтат, ки он нӯҳсад тӯ аст,
Қулзум асту ғарқагоҳи сад «ту» аст.
Худ чӣ ҷойи ҳадди бедористу хоб,
Дам мазан, «валлоҳу аълам би-с-савоб».
Дам мазан, то бишнавӣ аз дамзанон,
Он чӣ н-омад дар забону дар баён.
Дам мазан, то бишнавӣ з-он офтоб,
Он чӣ н-омад дар китобу дар хитоб.
Дам мазан, то дам занад баҳри ту рӯҳ,
Ошино бигзор дар киштии Нӯҳ.
Ҳамчу Канъон, к-ошино мекард ӯ,
Ки нахоҳам киштии Нӯҳи адӯ.
«Ҳай! Биё дар киштии бобо нишин,
То нагардӣ ғарқи тӯфон, эй маҳин!»
Гуфт: «На, ман ошино омӯхтам,
Ман ба ҷуз шамъи ту шамъ афрӯхтам».
Ҳин макун, к-ин мавҷ тӯфони балост,
Дасту пову ошино имрӯз «ло»-ст.
Боди қаҳр асту балои шамъкуш,
Ҷуз ки шамъи Ҳақ, намепояд, хамуш!
Гуфт: «На, рафтам бар он кӯҳи баланд,
Осим аст он кӯҳ маро аз ҳар газанд».
«Ҳин, макун, ки кӯҳ коҳ аст ин замон,
Ҷуз ҳабиби хешро надҳад амон».
Гуфт: «Ман кай панди ту бишнудаам?
Ки тамаъ кардӣ, ки ман з-ин дудаам.
Хуш наёмад гуфти ту ҳаргиз маро,
Ман бариям аз ту дар ҳар ду саро».
«Ҳин, макун бобо, ки рӯзи ноз нест,
Мар Худоро хешеву анбоз нест.
То кунун кардиву ин дам нозукист,
Андар ин даргоҳ гиро нози кист?
«Лам ялид лам юлад» аст ӯ аз қидам,
На падар дорад, на фарзанду на ам.
Нози фарзандон куҷо хоҳад кашид?
Нози бобоён куҷо хоҳад шунид?
Нестам мавлуд, пиро, кам биноз,
Нестам волид, ҷавоно, кам гуроз.
Нестам шавҳар, наям ман шаҳватӣ,
Нозро бигзор ин ҷо, эй сатӣ!
Ҷуз хузӯъу бандагиву изтирор
Андар ин ҳазрат надорад эътибор».
Гуфт: «Бобо! Солҳо ин гуфтаӣ,
Боз мегӯйӣ, ба ҷаҳл ошуфтаӣ.
Чанд аз инҳо гуфтаӣ бо ҳар касе,
То ҷавоби сард бишнудӣ басе.
Ин дами сарди ту дар гӯшам нарафт,
Хоса акнун ки шудам донову зафт».
Гуфт бобо: «Чӣ зиён дорад, агар
Бишнавӣ як бор ту панди падар?»
Ҳамчунин мегуфт ӯ панди латиф,
Ҳамчунин мегуфт ӯ дафъи аниф.
На падар аз нусҳи Канъон сер шуд,
На даме дар гӯши он идбир шуд.
Андар ин гуфтан буданду мавҷи тез
Бар сари Канъон заду шуд рез-рез.
Нӯҳ гуфт: «Эй подшоҳи бурдбор,
Мар маро хар мурду селат бурд бор.
Ваъда кардӣ мар маро ту борҳо,
Ки биёбад аҳлат аз тӯфон раҳо.
Дил ниҳодам бар умедат ман салим,
Пас чаро бирбуд сел аз ман гилем?»
Гуфт: «ӯ аз аҳлу хешонат набуд,
Худ надидӣ, ту сапедӣ, ӯ кабуд?»
Чунки дандони ту кирмаш дарфитод,
Нест дандон, барканаш, эй устод!
То ки боқӣ тан нагардад зор аз ӯ,
Гарчи буд они ту, шав безор аз ӯ.
Гуфт: «Безорам зи ғайри зоти ту,
Ғайр набвад он ки ӯ шуд моти ту.
Ту ҳамедонӣ, ки чунам бо ту ман,
Бист чандонам, ки борон бо чаман.
Зинда аз ту, шод аз ту ойиле,
Муғтазӣ бевосита-в беҳойиле.
Муттасил на, мунфасил на, эй камол,
Балки бе чуну чигуна в-эътилол.
Моҳиёнему ту дарёи ҳаёт,
Зиндаем аз лутфат, эй некӯсифот.
Ту нагунҷӣ дар канори фикрате,
Не ба маълулӣ қарин чун иллате.
Пеш аз ин тӯфону баъд аз ин маро
Ту мухотаб будаӣ дар моҷаро.
Бо ту мегуфтам, на бо эшон, сухан,
Эй суханбахши наву они куҳан.
На ки ошиқ рӯзу шаб гӯяд сухан,
Гоҳ бо атлолу гоҳе бо даман.
Рӯй дар атлол карда зоҳиро,
ӯ киро мегӯяд он мидҳат? Киро?
Шукр, тӯфонро кунун бигмоштӣ,
Воситай атлолро бардоштӣ.
З-он ки атлоли лаъиму бад буданд,
На нидое, на садое мезаданд.
Ман чунон атлол хоҳам дар хитоб,
К-аз садо чун кӯҳ ӯ гӯяд ҷавоб.
То мусанно бишнавам ман номи ту,
Ошиқам бар номи ҷонороми ту.
Ҳар набӣ, з-он дӯст дорад кӯҳро,
То мусанно бишнавад номи туро.
Он кӯҳи пасти мисоли санглох
Мушро шояд, на моро дар мунох.
Ман бигӯям, ӯ нагардад ёри ман,
Бе садо монад дами гуфтори ман.
Бо замин он беҳ, ки ҳамвораш кунӣ,
Нест ҳамдам, бо қадам ёраш кунӣ».
Гуфт: «Эй Нӯҳ! Ар ту хоҳӣ, ҷумларо,
Ҳашр гардонам, барорам аз саро.
Баҳри Канъоне дили ту нашканам,
Лекат аз аҳвол огаҳ мекунам».
Гуфт: «На, на, розиям, ки ту маро
Ҳам кунӣ ғарқа, агар бояд туро.
Ҳар замонам ғарқа мекун, ман х(в)ашам,
Ҳукми ту ҷон аст, чун ҷон мекашам.
Нангарам касрову гар ҳам бингарам,
ӯ баҳона бошаду ту манзарам.
Ошиқи сунъи туам дар шукру сабр,
Ошиқи маснӯъ кай бошам чу габр?
Ошиқи сунъи Худо бофар бувад,
Ошиқи маснӯъи ӯ кофар бувад».

Саҳифаи 53/229
 
دفتریکوم
دفتر دویم
دفتر چهاروم
دفتر پنجوم
دفتر ششوم

زندگی نامه
رباع ها
گلچین روباعیات
لغت ها
صورت ها
دگر منابع
 
مقاله های آخرین
آیندة تاجیکستان
پایه های گستریش زبان ملّی.
قائده های سزیش.
زبان علمی و زبان ادبئ ملّی.
مسعله های استاندارت سازی .
زبان رکن اساسی ترین دولتداری اس .
دوستان ما
www.cit.tj- مکتب تکنلوژیه های اطلا عاتی و ارتباطی
ج س ت پ ببلان- ت
خزینة کودکان «آشیان بلند» به نام میرزا تورسون زاده
 
   
© 2006-2007 termcom, shuk_design. All Rights Reserved
tel: (+992 37) 227 28 52; E-mail: info@termcom.tj جمهرئ تاجیکستان، شهر دوشنبه، خیابان رودکی ۷۶۴۰۲۵