 |
Қиссаи хондани шайхи зарир мусҳафро дар рав ва бино шудан вақти қироъат Дид дар айём он шайхи фақир
Мусҳафе дар хонаи пире зарир.
Пеши ӯ меҳмон шуд ӯ вақти тамуз,
Ҳар ду зоҳид ҷамъ гашта чанд рӯз.
Гуфт: «Ин ҷо, эй аҷаб! Мусҳаф чарост?
Чунки нобиност ин дарвеши рост».
Андар ин андеша ташвишаш фузуд,
Ки ҷуз ӯро нест ин ҷо бошу буд.
ӯст танҳо, мусҳафе овехта,
Ман наям густох ё омехта.
То бипурсам. На, хамуш, сабре кунам,
То ба сабре бар муроде барзанам.
Сабр карду буд чанде дар ҳараҷ,
Кашф шуд к- «ас-сабру мифтоҳу-л-фараҷ».
Саҳифаи 81/229
|
Дафтари якум
