|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
دفتر سوم |
|
 |
Махфӣ будани он дарахтон аз чашми халқ Ин аҷабтар, ки бар эшон мегузашт
Сад ҳазорон халқ аз саҳрову дашт.
З-орзуи соя ҷон мебохтанд,
Аз гилеме соябон месохтанд.
Сояи онро намедиданд ҳеч,
Сад туфу бар дидҳои печ-печ.
Хатм карда қаҳри Ҳақ бар дидҳо,
Ки набинад моҳро, бинад суҳо.
Зарраеро бинаду хуршед на,
Лек аз лутфу карам навмед на.
Корвонҳо бе наво в-ин меваҳо
Пухта мерезад, чӣ сеҳр аст, эй Худо?
Себи пӯсида ҳамечиданд халқ,
Дарҳам афтода ба яғмо хушк ҳалқ.
Гуфта ҳар баргу шукуфай он ғусун,
Дам ба дам: «ё лайта қавмӣ яъламун».
Бонг меомад зи сӯйи ҳар дарахт:
«Сӯйи мо оед, халқи шӯрбахт!»
Бонг меомад зи ғайрат бар шаҷар:
«Чашмашон бастем, калло ло вазар».
Гар касе мегуфташон, к-ин сӯ равед,
То аз ин ашҷор мустасъид шавед.
Ҷумла мегуфтанд, к-ин мискини маст
Аз қазоаллоҳ девона шудаст.
Мағзи ин мискин зи савдои дароз
В-аз раёзат гашта фосид чун пиёз.
ӯ аҷаб мемонд: «Ё раб! Ҳол чист?
Халқро ин пардаву излол чист?
Халқи гуногуни бо сад рою ақл,
Як қадам он сӯ намеоранд нақл!
Оқилону зираконшон з-иттифоқ
Гашта мункир з-ин чунин боғеву оқ.
Ё манам девонаву хира шуда!
Дев чизе мар маро бар сар зада!»
Чашм мемолад ба ҳар лаҳза, ки ман
Хоб мебинам хаёл андар заман!
Хоб чӣ бвад? Бар дарахтон меравам,
Меваҳошон мехурам, чун награвам?
Боз чун ман бингарам дар мункирон,
Ки ҳамегиранд з-ин бустон карон.
Бо камоли эҳтиёҷу ифтиқор,
З-орзуи ним ғӯра ҷонсупор.
З-иштиёқу ҳирси як барги дарахт
Мезананд ин бенавоён оҳи сахт.
Дар ҳазимат з-ин дарахту з-ин симор
Ин халоиқ сад ҳазор андар ҳазор.
Боз мегӯям: «Аҷаб! Ман бех(в)адам,
Даст дар шохи хаёле дарзадам».
«Ҳатт изо мастаъяса-р-руслу» бигӯ,
То ба «Занну аннаҳум қад куззибу».
Ин қироъат хон, ки тахфифи кузиб,
Ин бувад, ки хеш бинад мӯҳтаҷиб.
Дар гумон афтод ҷони анбиё,
З-иттифоқи мункирии ашқиё.
«Ҷоъаҳум баъда-т-ташаккук насруно»,
Таркашон гӯ, бар дарахти ҷон баро.
Мехуру медеҳ бад-он, к-иш рӯзӣ аст,
Ҳар даму ҳар лаҳза сеҳромӯзӣ аст.
Халқ гӯён: «Эй аҷаб! Ин бонги чист?
Чунки саҳро аз дарахту бар тиҳист.
Гиҷ гаштем аз дами савдоиён,
Ки ба наздики шумо боғ асту хон.
Чашм мемолем, ин ҷо боғ нест,
Ё биёбонест ё мушкил раҳест.
Эй аҷаб! Чандин дароз ин гуфтугӯ,
Чун бувад беҳуда? В-ар худ ҳаст, ку?»
Ман ҳамегӯям чу эшон, эй аҷаб!
Инчунин мӯҳре чаро зад сунъи раб?
З-ин танозуъҳо Муҳаммад дар аҷаб,
Дар тааҷҷуб низ монда Бӯлаҳаб.
З-ин аҷаб то он аҷаб фарқест жарф,
То чӣ хоҳад кард султони шигарф?
Эй Дақуқӣ! Тезтар рон, ҳин, хамӯш!
Чанд гӯйӣ? Чанд? Чун қаҳт аст гӯш.
Саҳифаи 94/229
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
دفتریکوم