 |
|
|
 |
Қиссаи ёрӣ хостани Ҳалима аз бутон, чун ақиби фитом Мустафоро алайҳиссалом гум кард ва ларзидан ва саҷдаи бутон ва гувоҳӣ додани эшон бар азамати кори Мустафо саллаллоҳу алайҳи ва салламҚиссаи рози Ҳалима гӯямат,
То зудояд достони ӯ ғамат.
Мустафоро чун зи шир ӯ боз кард,
Бар кафаш бардошт чун райҳону вард.
Мегурезонидаш аз ҳар неку бад,
То супорад он шаҳаншаҳро ба ҷад.
Чун ҳамеовард амонатро зи бим,
Шуд ба Каъба в-омад ӯ андар ҳатим.
Аз ҳаво бишнид бонге, к-эй ҳатим!
Тофт бар ту офтобе бас азим.
Эй ҳатим! Имрӯз ояд бар ту зуд,
Сад ҳазорон нур аз хуршеди ҷуд.
Эй ҳатим! Имрӯз орад дар ту рахт,
Мӯҳташам шоҳе, ки пайки ӯст бахт.
Эй ҳатим! Имрӯз бешак аз навӣ,
Манзили ҷонҳои болоӣ шавӣ.
Ҷони покон тулб-тулбу ҷавқ-ҷавқ
Оядат аз ҳар навоҳӣ масти шавқ.
Гашт ҳайрон он Ҳалима з-он садо,
На касе дар пеш, на сӯйи қазо.
Шаш ҷиҳат холӣ зи сурат в-ин нидо
Шуд паёпай он нидоро ҷон фидо.
Мустафоро бар замин бинҳод ӯ,
То кунад он бонги хушро ҷустуҷӯ.
Чашм меандохт он дам сӯ ба сӯ,
Ки куҷо аст ин шаби асрор, гӯ,
К-ин чунин бонги баланд аз чаппу рост
Мерасад, ё раб! Расонанда куҷост?
Чун надид ӯ, хираву навмед шуд,
Ҷисм ларзон ҳамчу шохи бед шуд.
Боз омад сӯйи он тифли рашид,
Мустафоро бар макони худ надид.
Ҳайрат андар ҳайрат омад бар дилаш,
Гашт бас торик аз ғам манзилаш.
Сӯйи манзилҳо давиду бонг дошт,
Ки кӣ бар дурдонаам ғорат гумошт?
Маккиён гуфтанд: «Моро илм нест,
Мо надонистем, к-он ҷо кӯдакест».
Рехт чандон ашку кард ӯ бас фиғон,
Ки аз ӯ гирён шуданд он дигарон.
Синакӯбон ончунон бигрист х(в)аш,
К-ахтарон гирён шуданд аз гиряаш.
39/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
