 |
|
|
 |
Ихтиёр кардани подшоҳ духтари дарвеши зоҳидеро аз ҷиҳати писар ва эътироз кардани аҳли ҳарам ва нанг доштани эшон аз пайвандии дарвешМодари шаҳзода гуфт аз нақси ақл:
«Шарти куфвийят бувад дар ақл нақл.
Ту зи шуҳҳу бухл хоҳӣ в-аз даҳо,
То бибандӣ пури моро бар гадо».
Гуфт: «Солеҳро гадо гуфтан хатост,
К-ӯ ғаниюлқалб аз доди Худост.
Дар қаноат мегурезад аз туқо,
Н-аз лаъимиву касал ҳамчун гадо.
Қиллате, к-он аз қаноат в-аз туқост,
Он зи фақру қиллати дунон ҷудост.
Ҳаббае он гар биёбад, сар ниҳад
В-ин зи ганҷи зар ба ҳиммат меҷаҳад.
Шаҳ, ки ӯ аз ҳирси қасди ҳар ҳаром,
Мекунад ӯро гадо, гӯяд ҳумом»
Гуфт: «Ку шаҳру қилоъ ӯро ҷиҳез?
Ё нисори гавҳару динор рез?»
Гуфт: «Рав, ҳар кӣ ғами дин баргузид,
Боқии ғамҳо Худо аз вай бурид».
Ғолиб омад шоҳу додаш духтаре,
Аз нажоди солеҳе, хушҷавҳаре.
Дар малоҳат худ назири худ надошт,
Чеҳрааш тобонтар аз хуршеди чошт.
Ҳусни духтар ин, хисолаш ончунон,
К-аз накӯйӣ менагунҷад дар баён.
Сайди дин кун, то расад андар табаъ
Ҳусну молу ҷоҳу бахти мунтафаъ.
Охират қиттори уштур дон ба мулк,
Дар табаъ дунёш ҳамчун пашму пушк.
Пашм бигзинӣ, шутур набвад туро
В-ар бувад уштур, чӣ қимат пашмро?
Чун баромад ин никоҳ он шоҳро
Бо нажоди солеҳони бемиро.
Аз қазо кампираке ҷоду, ки буд
Ошиқи шаҳзодаи боҳусну ҷуд.
Ҷодуе кардаш аҷузай кобулӣ,
Ки барад з-он рашк сеҳри бобилӣ.
Шаҳбача шуд ошиқи кампири зишт,
То арӯсу он арӯсиро биҳишт.
Як сияҳ девеву кобулӣ зане,
Гашт бар шаҳзода ногаҳ раҳзане.
Он навадсола аҷузи гандакус
На хирад ҳишт он маликрову на нус.
То ба соле буд шаҳзода асир,
Бӯсаҷояш наъли кафши гандапир.
Сӯҳбати кампир ӯро медуруд,
То зи коҳаш нимҷоне монда буд.
Дигарон аз заъфи вай бо дарди сар,
ӯ зи сукри сеҳр аз худ бехабар.
Ин ҷаҳон бар шоҳ чун зиндон шуда
В-он писар бар гиряшон хандон шуда.
Шоҳ бас бечора шуд дар бурду мот,
Рӯзу шаб мекард қурбону закот.
З-он ки ҳар чора, ки мекард он падар,
Ишқи кампирак ҳамешуд бештар.
Пас яқин гашташ, ки мутлақ он сарист,
Чора ӯро баъд аз ин лобагарист.
Саҷда мекард ӯ, ки фармонат равост,
Ғайри Ҳақ бар мулки Ҳақ фармон кирост?
Лек ин мискин ҳамесӯзад чу уд,
Даст гираш, эй раҳиму эй вадуд.
То зи ё раб, ё рабу афғони шоҳ,
Соҳире устод пеш омад зи роҳ.
121/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
